PABLO DÍAZ ESTARÁ ESTE SÁBADO NA CASA-MUSEO MANUEL MARÍA CO SEU TRABALLO “COAS MIÑAS MANS”

A Casa-Museo Manuel María, coa colaboración da ANPA do CEIP Laverde Ruíz de Outeiro de Rei e da ANPA do CEIP Otero Pedrayo de Rábade, programa para este sábado 16 de marzo, ás 18 horas, no auditorio da Casa-Museo, un concerto de Pablo Díaz que leva por título “Coas miñas mans”.Este concerto dirixido para as nenas e nenos entre 3 e 6 anos e as súas familias, é presentado por Pablo Díaz da seguinte maneira “Coas miñas mans podo debuxar, contar, sentir… Música para aprender os números, as cores, as comidas… mais tamén para cantarlle á lúa, á primavera… Cancións divertidas para medrar con alegría!”
As entradas poden reservarse anticipadamente a través do correo electrónico contacto@casamuseomanuelmaria.gal. O prezo da entrada é de 2€.

VERSOS DOURADOS, de Gérard de Nerval, traducido ao galego-portugués por André Da Ponte

VERSOS DOURADOS DE GÉRARD DE NERVAL

         Gérard de Nerval, cujo verdadeiro nome foi Gérard Labrunie, nasceu em Paris em 22 de Maio de 1808. Nerval foi criado em Mortefontaine (em Valois) na propriedade de seu tio-avô por causa da ausência de seus pais (seu pai recebeu um posto médico no Grande Exército Napoleônico e sua mãe morreu em 1810). Em 1814, seu pai retornou à França e Gérard de Nerval ingressou no Charlemagne College, em Paris. Durante os seus estudos parisienses, interessou-se pola literatura alemã, da qual foi um excelente tradutor: com apenas vinte anos, traduziu o Fausto de Goethe. No rescaldo da “Batalha de Hernani”, durante o qual Nerval se coloca ao lado de Théophile Gautier, frequenta regularmente a boêmia parisiense e publica na década de 1830 os seus primeiros Odelettes. Em 1837,  apaixona-se por Jenny Colon que morrerá em 1842. Nerval viajou para o Oriente em 1843 por mais de doze meses. Por dez anos trabalhou em editoras e jornalismo. A partir de 1853, Nerval sofreu ataques de demência e repetidas estadias na clínica mental. Conhece alguns momentos lúcidos durante os quais escreve Sylvie, as Filhas do Fogo e as Chimères (1854). Em 25 de janeiro de 1855, foi encontrado pendurado num portão de ferro na Rua da Velha Lanterna (Rue de la Vieille Lanterne), hoje desaparecida, em Paris (atual Place du Châtelet).

         Les Chimères (As Quimeras) são um conjunto de doze sonetos: El Desdichado, Myrtho, Hórus, Anteros, Délfica, Diana, Cristo no monte das Oliveiras e Versos dourados (Cristo no monte das Oliveiras inclui, ele só, cinco sonetos, que podem ser lidos aqui: http://culturaliagz.com/?s=Cristo+no+monte+das+oliveiras). Parece que o número doze foi selecionado intencionalmente por Nerval, de acordo com o simbolismo bíblico das doze tribos de Israel ou, no Novo Testamento, identificado com os doze apóstolos que vão atrás de Jesús.

         As quimeras marcaram desde o seu aparecimento a história da poesia francesa pola linguagem desenvolvida e pola poderosa força poética emanada. Apesar da clareza da linguagem empregada polo grande poeta, o significado profundo dos poemas ainda fica escuro hoje. Muitos críticos e historiadores da literatura ainda estão estudando esses poemas para tentar descobrir a presença de supostas chaves, geralmente simbólicas ou esotéricas. Algumas dessas chaves são obviamente biográficas: El Desdichado (já postado em CulturaliaGZ (aqui: http://culturaliagz.com/?s=G%C3%A9rard+de+Nerval) refere-se a duas crises nervosas em Gerard de Nerval, Délfica mantém a memória da jovem inglesa que Nerval encontrou na Baía de Nápoles… A inspiração do poeta se colocou no sincretismo que sempre marcou o seu pensamento: grande leitor das obras esotéricas de alquimistas, o Iluminismo ou certos filósofos, alimentou uma intuição panteísta e mística que justifica no último poema na coleção, Versos dourados: Homem, pensador livre!… que é o poema que traduzimos aqui para galego-português para conhecimento e aproveitamento dos leitores.

         Ao ler a sua dedicação a Alexandre Dumas, parece que Nerval reivindica esse hermetismo. Escreveu que os poemas das quimeras “perderiam o seu encanto se fossem explicados, se fosse possível, concedam-me polo menos o mérito da expressão; A última loucura que me resta será acreditar em mim como poeta: cabe aos críticos curar-me”.

         Nerval transformou-se, deste jeito, no heraldo de Mallarmé e da estética surrealista.

         O poema foi tirado da edição “Les Filles du feu”, Michel Lévy frères, 1856 (página 298).

VERSOS DOURADOS

O que! tudo é sensível!

PITÁGORAS

Homem, livre pensador! Tu serás o só que pensa

neste universo onde a vida deslumbra em cada mente?

Tuas forças matém a liberdade obviamente,

Mas todos os teus conselhos o universo dispensa.

Enobrece no animal o espírito que fermenta:

Cada flor é a alma da Natureza florescente;

Um mistério de amor no metal dorme residente;

«Tudo é sensível!» E em teu ser grande se apresenta.

Suspeita, na parede cega, um olhar que te espia:

porque à própria matéria encontra-se um verbo unido…

e não te sirvas dela para uma rotina impia!

Quase sempre, no escuro, reside um Deus escondido;

E como um olho coberto por um veu é nascente,

Há sob casca de pedras uma alma pura crescente!

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::

VERS DORÉS

Eh quoi! tout est sensible!
PYTHAGORE

Homme, libre penseur ! te crois-tu seul pensant
Dans ce monde où la vie éclate en toute chose?
Des forces que tu tiens ta liberté dispose,
Mais de tous tes conseils l’univers est absent.

Respecte dans la bête un esprit agissant:
Chaque fleur est une âme à la Nature éclose;
Un mystère d’amour dans le métal repose;
« Tout est sensible ! » Et tout sur ton être est puissant.

Crains, dans le mur aveugle, un regard qui t’épie:
À la matière même un verbe est attaché…
Ne la fais pas servir à quelque usage impie!

Souvent dans l’être obscur habite un Dieu caché;
Et comme un œil naissant couvert par ses paupières,
Un pur esprit s’accroît sous l’écorce des pierres!

http://www.escritopara.es/blog/wp-content/uploads/2013/02/gerard_nerval.jpg

A Gala Inaugural do Festival Atlántica celebra os 30 anos de Leilía con música e contos

A Gala Inaugural do Festival Atlántica celebra os trinta anos de Leilía con música e contos (Velaquí enlace á nota de prensa)

·       O espectáculo será este mércores, 13 de marzo, no Teatro Principal, a partir das 21 horas

·       Amais da música de Leilía, actuarán os contadores María da Pontragha, Soledad Felloza, Celso F. Sanmartín e Quico Cadaval

·       O programa da xornada completarase cunha clase maxistral sobre narración oral impartida polos artistas Yoshi Hioki e Maricuela

A segunda xornada de Atlántica 2019 vai estar protagonizada por unha das citas emblemáticas do festival: a Gala Inaugural. O espectáculo desenvolverase este mércores, 13 de marzo, no Teatro Principal, co fío condutor da celebración dos trinta anos do grupo musical Leilía. A carón desta agrupación estarán os contos de María da Pontragha, Soledad Felloza, Celso F. Sanmartín e Quico Cadaval, que é ademais responsable da dirección escénica do espectáculo. As entradas para a gala teñen un custo de 14 euros e pódense adquirir con antelación na web da ABANCA e tamén na billetería do Teatro Principal de 18 a 21 horas e o mesmo día da función.

A maiores, un pouco antes do espectáculo, ás 18 horas, os alumnos do curso de narración oral do Centro Xove da Almáciga van ter a oportunidade de afondar na arte da narración oral grazas á clase maxistral que impartirán o xaponés Yoshi Hioki e mais a turolense Maricuela.

30 anos coa tradición

Leilía naceu no ano 1989 da man de seis mulleres decididas a recuperar do esquecemento a tradición oral galega. Foi así como as irmáns Ana e Rosario Rodríguez, Mercedes Rodríguez, Montse Rivera e mais as tamén irmás Felisa e Patricia Segade comezaron a súa singradura como cantareiras e pandeireteiras cun repertorio que amosa as súas recollidas de coplas tradicionais galegas. Nestes trinta anos de traballo, Leilía foi quen de manter viva a tradición e de abrir novos camiños musicais sen se traizoar. Algúns galardóns que recoñecen o seu labor son o premio Mellor Espectáculo Europeo ao Hent Sant Jaquez no European Forum Woldwide Music Festivals 1993, ou o Premio á Mellor Canción en Galego por Pedras contra tanques na VIII Edición dos Premios da Música (2004), entre outros. Na discografía do grupo figuran Leilía (1994), I é verdade i é mentira (1998), Madama (2003), Son de Leilía (2005) e Consentimento (2011).

Mesa redonda: O mundo da máscara: simbolismos e función

Actividade complementaria da exposición ‘Viaxe polo mundo da máscara’, de Mercedes Vázquez Saavedra (do 22 de febreiro ao 31 de marzo, Sala Multiusos do MPLugo)

Data: martes, 12 de marzo de 2019, ás 19:00h.

Lugar: Sala Multiusos do MPLugo

Entrada libre ata completar aforo.

Presentación do acto a cargo da deputada delegada de Cultura da Deputación de Lugo, Pilar García Porto.

Interveñen:

Mercedes Vázquez Saavedra, escritora e fotógrafa autora da exposición de fotos sobre a recolleita etnográfica arredor do mundo da máscara en Galicia e Portugal.

Juan González Pérez, representante do Entroido Ribeirao.

Teddy López Pedredo, representante do Oso de Salcedo.

Mª del Rosario Fernández González, responsable do departamento de Etnografía e Artes Decorativas do Museo Provincial de Lugo e da montaxe da Colección Xoan Anllo de arte africana no mesmo museo.

Modera: Aurelia Balseiro García, directora do Museo Provincial de Lugo.