O CARTEL DESTA NOVA EDICIÓN DESVELARASE O PRÓXIMO MARTES 27
Un ano máis, o Parque do Pasatempo de Betanzos encherase da mellor música en directo coa celebración dunha nova edición do Festival do Pasatempo. A organización ten listo xa o cartel deste ano, que verá a luz o próximo martes 27 ás 12:00h, con artistas de renome que levarán os seus espectáculos completos á vila betanceira. Tras a volta á actividade, a última edición do festival pechou cos concertos de artistas da talla de Andrés Suárez, David Bustamante, Sabela e Paula Mattheus, volvendo a poñer ao Parque do Pasatempo no mapa da mellor música en directo.
O festival xorde como unha iniciativa para traer a artistas de primeiro nivel a un parque histórico, poñendo en valor a súa categoría de Ben de Interese Cultural. O espazo é un tesouro agochado da historia galega, construído no século XIX polos indianos da zona. A día de hoxe segue sendo un elemento impresionante en vías de restauración, polo que o evento, dende a liña gráfica creada por Rei Zentolo ata as actividades e comunicación do mesmo, tamén visibilizará os procesos de resignificación dun dos espazos máis históricos e culturais da contorna.
O Festival do Pasatempo de Betanzos é un festival promovido pola promotora PlayPlan, artífice de festivais como o SonRías Baixas, BIGSOUND Pontevedra, Fumega Fest ou das carreiras artísticas de Tanxugueiras, Caamaño&Ameixeiras, Hugo Guezeta, Sabela ou Vimbio entre moitos outros. Ademais, conta co patrocinio da Axencia Turismo de Galicia, Xunta de Galicia e Xacobeo e coa colaboración da Deputación da Coruña e o Concello de Betanzos.
Alta Costura é unha peza de linguaxe xestual sobre a industria téxtil que pon o foco no noso actual consumo de roupa
O Auditorio do Cine Alovi das Pontes acollerá este 24 de maio, ás 20 horas, a última creación da compañía de teatro físico liderada por María Torres e Gonçalo Guerreiro
As entradas para a estrea de Alta Costura están á venda en aspontes.sacatuentrada.es
Esta mañá os medios tiveron a oportunidade de descubrir un adianto de Alta Costura, a última creación da compañía Elefante Elegante que reflexiona, cunha linguaxe xestual, irónica e poética sobre a moda e a súa estreita relación co consumo. A presentación tivo lugar a poucos días da estrea absoluta prevista para este sábado 24 de maio, ás 20.00 horas, no Auditorio do Cine Alovi das Pontes.
O acto contou coa participación dos directores da compañía, María Torres e Gonçalo Guerreiro, Jacobo Sutil, director da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic) da Xunta de Galicia; Lorena Tenreiro, concelleira-delegada especial da Área de Cultura, Xuventude, Innovación e Novas Tecnolóxicas do Concello das Pontes; e Penélope López e Cristina Pardo, concelleira de Cultura e primeira tenente de alcalde do Concello de Culleredo, respectivamente. Canda eles estivo presente tamén o elenco da obra.
Na súa intervención, Lorena Tenreiro convidou “á cidadanía a non perder a estrea” e agradeceu “a presenza e o traballo dunha compañía coa traxectoria de Elefante Elegante no Cine Alovi”. Pola súa banda, Penélope López eloxiou “o bo facer da compañía e o seu compromiso con temáticas de interese social” cualificando de “honra e luxo” para o Concello de Culleredo o feito de ser residencia de Elefante Elegante “pola calidade artística e persoal do equipo”.
Xacobo Sutil aproveitou a súa quenda para gabar o compromiso dos concellos de Culleredo e As Pontes coa cultura e o teatro e salientou o labor de Elefante Elegante que cultiva “un teatro sempre con mensaxe e coa misión de crear espectadores con visión crítica”. Compañías como Elefante Elegante “con calidade, capacidade e traxectoria son un valor e encaixan á perfección nas axudas para a creación escénica promovidas por Agadic”. E rematou animando á veciñanza a “encher este precioso teatro na primeira función para ter a magnifica acollida que ben se merece a proposta”.
As palabras de María Torres e Gonçalo Guerreiro puxeron o foco na industria téxtil que describiron como “o elefante na sala”, lamentando que quizais Alta Costura “chegue demasiado tarde tal e como está o planeta”. Para ambos os dous, os actuais mecanismos de consumo son “un material fascinante para a creación de imáxenes” que usaron nesta “proposta irónica que fuxe da amargura e que combina poesía e comicidade para animar, sen xulgar, a unha reflexión necesaria a nivel, sobre todo, occidental”.
SOBRE O ESPECTÁCULO
Alta Costura é un espectáculo irónico e poético sobre a moda e a súa estreita relación co consumo, o recoñecemento social, a contaminación, a saúde e as condicións laborais. A peza dá unha especial importancia aos mecanismos de venda e á relación contemporánea que o gran público ten co acto de mercar e de tirar roupa. Trátase dunha creación de teatro de movemento que se detén detalladamente na industria “fast fashion”: a lóxica do mercado, as emocións vencelladas á necesidade de adquirir máis roupa e a rapidez con que os produtos son desvalorizados e se transforman en residuos altamente contaminantes.
A peza, baixo a dirección escénica de Gonçalo Guerreiro, está protagonizada por Sofía Espiñeira, Raquel Crespo, Pablo Sánchez e María Torres, a partir dun texto escrito por Tiago Alves Costa. Alta Costura está coproducida polo Concello de Culleredo e conta cunha subvención da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic) da Xunta de Galicia e coa colaboración do Concello das Pontes. As entradas para a estrea deste sábado 24 de maio están dispoñibles en: aspontes.sacatuentrada.es.
SOBRE A COMPAÑÍA
Elefante Elegante nace do desexo de desenvolver unha linguaxe plástica, poética e universal que non dependa exclusivamente do texto e que permita indagar sobre temáticas de carácter social e existencial. As súas creacións xorden do diálogo do teatro físico coa danza, a música e as artes visuais. Os espectáculos de Elefante Elegante están baseados na relación do corpo co espazo e reflicten unha rigorosa investigación de xestos, movementos e imaxes.
A compañía, que este ano celebra 25 anos de actividade, foi fundada por María Torres e Gonçalo Guerreiro en Bélxica, onde permanecería ata 2007, data da súa instalación en Galicia. Na actualidade, Elefante Elegante ten a súa sede no concello de Culleredo, na Coruña, onde é compañía residente. As súas obras xa percorreron boa parte da xeografía española e tamén escenarios de Italia, Portugal, Alemaña e Colombia. Elefante Elegante atesoura varios premios María Casares, sendo o máis recente o recibido no 2024 pola mellor dirección de movemento da obra Un hotel de primeira sobre o río, do Centro Dramático Galego.
FOTO ADXUNTA | De esquerda a dereita: Sofía Espiñeira, Raquel Crespo, Gonçalo Guerreiro, María Torres, Jacobo Sutil, Lorena Tenreiro, Penélope López, Cristina Pardo e Pablo Sánchez [Foto: Vane Rábade]
Desde este xoves, 22 de maio, e até o venres, 13 de xuño, no marco das Residencias Paraíso 2025, impulsadas polo Colectivo RPM, o creador transmasculino nacido en Venezuela Euyín Eugene traballará na súa proposta Tuerce
Tuerce é un proxecto de investigación artística que, poñendo a disforia de xénero no centro, propón un espazo de diálogo e exploración expandida a través das prácticas artísticas de creadores trans e persoas non binarias
Unha vez finalizada a súa residencia, Euyín Eugene ofrecerá unha mostra aberta do seu traballo en proceso, que terá lugar no Salón Teatro do Centro Dramático Galego, en Santiago de Compostela, o venres, 13 de xuño, ás 20.00 horas, con acceso libre ata completar a capacidade da sala
Paralelamente, o creador participará, xunto ao resto de ‘Artistas Paraíso 2025’, nun encontro anual promovido polo Colectivo RPM que terá lugar os días 12, 13 e 14 de setembro na Illa de San Simón
Residencias Paraíso é un proxecto impulsado por RPM que conta co financiamento da Xunta de Galicia, a través da Axencia Galega das Industrias Culturais, e das distintas institucións coprodutoras do programa: Área de Cultura, Turismo e Promoción da Lingua do Concello de Lugo, Concello de Vimianzo, Concello de Carballo, Concello de Corcubión, MIT (Concello de Ribadavia) e Fundación Cidade da Cultura de Galicia
O artista Euyín Eugene inicia a súa andaina na novena edición das Residencias Paraíso este xoves, 22 de maio, en Santiago de Compostela. As Residencias Paraíso son un programa anual de residencias artísticas para a danza e as artes vivas pioneiro no noso territorio, promovido polo Colectivo RPM. A Cidade da Cultura e o Salón Teatro do Centro Dramático Galego, en Compostela, acollen desde hoxe e até o venres 13 de xuño a segunda destas residencias artísticas de 2025, en torno á proposta Tuerce, do artista transmasculino nacido en Venezuela Euyín Eugene.
Tuerce é un proxecto de investigación artística que, poñendo a disforia de xénero no centro, propón un espazo de diálogo e exploración expandida a través das prácticas artísticas de creadores trans e persoas non binarias.
Unha vez finalizada a súa residencia artística, Euyín Eugene ofrecerá unha mostra aberta do seu traballo en proceso, que terá lugar no mesmo Salón Teatro do CDG en Santiago de Compostela, a velada do venres, 13 de xuño, a partir das 20.00 horas, con acceso libre ata completar a capacidade da sala. Paralelamente, o creador participará, xunto ao resto de ‘Artistas Paraíso 2025’, nun encontro anual promovido polo Colectivo RPM que terá lugar os días 12, 13 e 14 de setembro na Illa de San Simón.
SOBRE O PROXECTO
Tuerce é un proxecto de investigación artística do artista transmasculino nacido en Venezuela Euyín Eugene que, poñendo a disforia de xénero no centro, propón un espazo de diálogo e exploración expandida a través das prácticas artísticas de creadores trans e persoas non binarias.
Esta proposta nace coa intención de xerar, a través da creación, espazos para compartir e reflexionar arredor da disforia de xénero coas persoas que a experimentan e desmarcala do estigma para comezar a construír novos rexistros e matices que sirvan non só á comunidade trans, senón tamén á sociedade en xeral.
Que diría a disforia se puidese falar a través dun corpo? pregúntase Euyín, e observa que o corpo trans e non binario, a través da súa experiencia, torce, vira, altera, desvía, mobiliza e permite desnaturalizar o sistema sexo-xénero.
Euyín propón xerar unha peza na que, poñendo o seu corpo no centro, conflúan voces, sons e texturas que evoquen o tránsito dun corpo que decidiu autodeterminarse no medio do sistema sexo-xénero, colaborando en escena con Íren Márquez Dos Santos para a creación das paisaxes sonoras que atravesarán o dispositivo escénico. Interésalle especialmente o papel do público dentro deste dispositivo, xa que, máis que interpelar, busca xerar pontes e abrir preguntas, dialogando co público, tamén atravesado polo mesmo sistema.
SOBRE O ARTISTA
Euyín Eugene é unha persoa transmasculina non binaria, nacida en Petare, Venezuela. É creador visual, escénico e xestor cultural, graduado en Arte Dramática pola Universidade Nacional Experimental das Artes (Caracas). A súa práctica artística centrouse na performance e na creación de espazos para o seu desenvolvemento. Traballa arredor de procesos nos que se entrelazan a experiencia encarnada e os acontecementos políticos e sociais que a atravesan e condicionan. Interésalle colectivizar os procesos e xerar espazos de diálogo. Son temas recorrentes nas súas propostas as relacións de poder, a migración, o xénero e a memoria histórica.
O seu traballo foi programado en diversos espazos e institucións como La Casa Encendida, La Parcería, Juf, Espacio Afro e o Museo Nacional Centro de Arte Reina Sofía. Na súa traxectoria como xestor cultural en Madrid, colaborou na creación e coordinación de proxectos con La Parcería, Espacio Afro, Osikán e Madrid Negro.
Pola súa banda, Íren Márquez Dos Santos é une artista e produtore afrodescendente de Madrid que investiga e abraza as formas de resistencia e sanación das comunidades da diáspora a través do son. A súa investigación sonora céntrase no mar e na súa materialidade política, afondando no potencial do son submarino para expor realidades ambientais fracturadas e conflitivas que repercuten nas narrativas históricas coloniais e neocoloniais sobre a superficie da auga.
As súas producións sonoras máis recentes inclúen un espazo sonoro comisionado por Tomboysdontcry e Congregations para Lingua Lunga en Milán (Italia); un espazo sonoro para a versión curta de Más allá de la piel en Conde Duque (Madrid); o obradoiro sonoro Somos ruidos fluyentes para Hablar En Arte e 21Distritos; sesións de DJ para Una fiesta salvaje en Matadero Madrid e para o evento Plurrrii do Jokko Collective, en Foc Barcelona.
MÁIS INFORMACIÓN SOBRE AS RESIDENCIAS PARAÍSO
Residencias Paraíso é un programa de residencias artísticas deseñado e coordinado por Colectivo RPM co apoio de numerosas institucións, en activo desde o ano 2017. A través dunha convocatoria anual, acompáñanse distintos proxectos en residencia de artistas galegas, estatais e portuguesas vinculadas á danza e as artes vivas en colaboración con distintos espazos de Galicia. Estes espazos acollen aos artistas en residencias de investigación, creación e técnicas.
A convocatoria anual das Residencias Paraíso publícase a comezos de ano e deixa aproximadamente un mes para a recepción de propostas. Está aberta a artistas galegas, estatais e portuguesas. As artistas seleccionadas na convocatoria realizan unha residencia de entre dúas e tres semanas no espazo de acollida e reciben unha dotación económica de entre 1.500 e 3.000 €, segundo as necesidades do proxecto. Paralelamente, en diálogo coas artistas, deséñase unha programación expandida específica para acompañar cada unha das residencias. Este concepto de programación expandida fai referencia aos desbordamentos naturais de cada proceso de creación cara á comunidade. Nalgúns casos, actívanse mostras abertas dos procesos, prácticas de corpo, grupos de traballo, laboratorios de creación, conferencias, etc.
Os proxectos seleccionados poden estar en distintas fases, é dicir, pódese participar cun proxecto de investigación, un proxecto de creación ou para realizar unha residencia técnica. Cada ano, no mes de setembro, organízase un encontro coas e cos artistas Paraíso da edición en curso na Illa de San Simón. Este encontro é unha convivencia de tres días, un espazo compartido entre artistas Paraíso, socias-amigas de Colectivo RPM, persoas vinculadas á rede de espazos colaboradores e profesionais independentes. Colectivo RPM documenta en vídeo cada un dos proxectos, xerando un arquivo histórico que se amplía ano tras ano.
Ao longo da súa historia, nas Residencias Paraíso participaron artistas e colectivos como Brigitte Vasallo, Clara Pampyn, Luísa Saraiva, Fernando Epelde, Marcia Vázquez, Natalia Fernandes, Hermanas Gestring, Diego Anido, Compañía Elahood, Andrea Quintana, Alejandra Balboa, María Roja, Laila Tafur, Furia Sotelo ou Sergio Marey, entre moitas outras.
Residencias Paraíso é un proxecto de Colectivo RPM en colaboración coa Xunta de Galicia, a través da Axencia Galega de Industrias Culturais. Está coproducido pola Área de Cultura, Turismo e Promoción da Lingua do Concello de Lugo, o Concello de Vimianzo, o Concello de Carballo, Concello de Corcubión, a MIT (Concello de Ribadavia) e a Fundación Cidade da Cultura de Galicia. E conta cola colaboración do Centro Dramático Galego, O Vello Cárcere de Lugo, o FIOT – Festival Internacional Outono de Teatro de Carballo, o Pazo da Cultura de Narón e o Padroado da Cultura do Concello de Narón.
SOBRE O COLECTIVO RPM
Colectivo RPM é un colectivo de artistas vencellados á danza e ás artes vivas que imaxina, deseña e acompaña proxectos contextuais desde Galicia. Mantén un claro compromiso polo diálogo interinstitucional e co impulso de iniciativas ao redor da creación contemporánea, a investigación e a visibilidade da comunidade artística da danza e as artes vivas. Ademais do acompañamento de artistas e procesos, o colectivo tamén xera diálogos e accións coas comunidades locais para achegar a práctica artística á cidadanía.
Dentro das liñas de acción do Colectivo RPM destaca o programa Residencias Paraíso -construído cunha rede de teatros e espazos cómplices en Galicia- que lanza unha convocatoria anual para acoller en residencia a distintos artistas ao longo do ano, despregando unha serie de programacións expandidas abertas ao público. Este programa esténdese fóra de Galicia na liña Cruceiros Paraíso que posibilita abrir liñas de colaboración con outros espazos estatais e internacionais.
O vigués Álex Cassen presenta a súa versión de Lela, o clásico galego que leva décadas traspasando fronteiras. Cassen leva a canción ao seu terreo, respectando a melodía orixinal, pero dándolle ese toque electrónico escuro tan característico do artista.
Escoita Lela:
Biografía do artista:
Álex Cassen é un artista vigués cuxas obras rezuman honestidade. Tras publicar dous poemarios, o artista decidiu afondar na disciplina que máis lle apaixona dende pequeno; a música.
En febreiro deste ano lanzou LAS CARTAS SOBRE LA MESA, o seu primeiro EP. Foi un traballo onde Cassen levou a electrónica por bandeira, sen estar encasillado nun só xénero. O artista narra as súas vivencias dunha forma tan íntima como universal, polo que calquera persoa pode sentirse identificada coas súas letras.
Para estar ao tanto das novidades do seu proxecto, podedes seguilo en Instagram, TikTok e no seu perfil de Spotify.
É PREFERIBLE O BRILLO, de Marta Valverde, inaugurou-se o sábado 12 de marzo ás19h en Leira, na apertura final do seu proceso de residencia artística, dentro do ciclo de residencias comisariado por Visión Periférica
A artista Marta Valverde botou semanas investigando en Lugo os cruces entre aritualidade e o confesional, traballando nalgunhas lendas, obxectosprotectores e rituais presente na cidade e a súa conexión co noso presente.
Marta Valverde é unha artista de Nigrán cunha ampla traxectoria noaudiovisual e o seus cruces co documental, a ficción e o cinema experimental
Visión Periférica é unha proposta recoñecida e financiada polas AxudasINJUVE á Creación, consistente nun ciclo de residencias artísticas que se levarán a cabo durante 2025 e traerán a Lugo artistas de diferentesprocedencias e disciplinas centradas no audiovisual.
A exposición permanecerá aberta ata finais de maio, xoves e venres de 18 a20.30 h. ou por cita previa
Desde hai unhas semanas a artista Marta Valverde (94, Nigrán) atópase investigando ao redor dos cruces entre a ritualidade e o confesional, intuíndo nalgunhas lendas os suspiros de certas estruturas simbólicas que hoxe outorgan sentido aos nosos corpos parasitados pola promesa neoliberal da autonomía e o benestar. Nas últimas semanas a artista percorreu Lugo en procura de obxectos protectores e rituais e a súa relación coa función dos obxectos simbólicos do presente. Autocuidado, eneagramas, altares, astroloxía, terapiaou “un master que ao fin me dará o traballo soñado”.
.O espazo de creación, investigación e producción artística Leira acolleu desde o sábado 12 de marzo ás 19h a inauguración que amosa o resultado da residencia artística que Marta Valverde leva realizando dende o mes de marzo, como punto final dunha serie de accións e obradoiros que foron tendo lugar durante as últimas semanas na cidade de Lugo. A exposición estará aberta ata finais de maio.
Extracto do texto de sala:
(…) A poucos metros de aquí, no interior dun templo máis aló da praza, hai un obxecto pétreo carcomido polas mulleres en procura de esperanza. Este obxecto é o Crismón de Quiroga, un enorme disco de mármore mermado -entre cirios temblorosos- polo ritual da litofaxia. O obxecto reza “ O ouro é vil para ti, que a prata se retire. É preferible o brillo da túa felicidade”. A idea dun brillo matérico repítese durante longos séculos, vinculado á divindade pero tamén ás capacidades emocionais e sensitivas. (…)
Sobre a artista:
Marta Valverde (Nigrán, 1994) traballa no cruzamento do documental, a ficción e o experimental, sendo os seus temas recorrentes a precariedade, a intimidade, a memoria e a autobiografía, desenvolvendo os seus proxectos en diferentes formatos como son o monocanal, o videoescenismo, os visuais, o live cinema ou a conferencia performativa.
Sobre Visión Periférica e o ciclo:
Visión Periférica é o programa de residencias artísticas do espazo de investigación, creación artística e produción cultural contemporánea Leira Haus para 2025.
No ciclo Corzas, penas e transparentes, Leira busca rescatar esas mitoloxías que permaneceron no limiar, reclamando novas formas de ser miradas, narradas e encarnadas.
Visión periférica: rede local de exploración contravisual, á súa vez é o xerme dun dispositivo autónomo, unha rede de investigación e creación artística que propón un marco crítico para repensar a construción de imaxinarios territoriais desprazando as visualidades hexemónicas sobre o territorio e as súas existencias, a través das tecnoloxías, o videoarte e as prácticas artísticas colaborativas situadas. Unha mirada desviada aos centros mediales e dixitais, e ao seu confinamento exclusivo aos grandes polos da cultura.
