11.45 Saída a pé para a carballeira de Santa Isabel con parada no cemiterio de Outeiro para realizar unha ofrenda a Manuel María e Saleta.
12.30 Actuación na carballeira da Banda de Música Sons e Soños de Rábade, Begonte, Outeiro e Friol, dirixida por Armando Morales, e acompañada pola voz da fadista galega Iria Estévez e o guitarrista portugués Artur Caldeira.
13.45 Xantar de convivio (Con previo aviso antes do mércores 5 de xullo, ás 20 horas, pódese reservar sitio nas mesas e cadeiras que disporán na carballeira para o xantar).
16.30 Foliada que conducirá Xurxo Souto na carballeira coas actuacións de Birloque Gaiteiros, Vento Mareiro, Zurrumalla, Xurxo Souto&Richi Casás, Os Parabéns, Baleira, Tribo, e Tradivivas Agra.
Encontro do asociacionismo cultural de base. As directivas das entidades pertencentes a Galiza Cultura (e quen quixer…) reuniranse ás 12.15 no auditorio da Casa-Museo Manuel María para articular a súa actuación en común.
O Instituto de Estudos Chairegos (IESCHA), en colaboración coa Academia Galega do Audiovisual, coa Área de Cultura-Vicepresidencia da Deputación de Lugo e co Concello de Vilalba, organiza a proxección da película CÓDIGO EMPERADOR, de JORGE COIRA, continuando así coa programación do CICLO MESTRE MATEO que durante o ano 2023 bríndanos a oportunidade de poder disfrutar das películas finalistas (documentais e longametraxes) dos XXI PREMIOS MESTRE MATEO.
Esta segunda proxección terá lugar no Auditorio Municipal de Vilalba o SÁBADO 24 DE XUÑO DE 2023, ás 20:00 horas.
O 10 º Noia Harp Fest celebrarase do 3 ao 6 de agosto de 2023
O Noia Harp Fest convoca a II edición do Premio Internacional de Composición Portus Apostoli, que este ano buscará ampliar o repertorio de obras para arpa e banda
O certame promovido polo Festival Internacional de Arpa e o Concello Noia publica as bases do certame, que aumentará a contía dogalardón e concederá unha Mención de Honra á peza que quede en segundo lugar
‘Hibrys’, a composición gañadora da primeira edición do Portus Apostoli, estrearase o 5 de agosto da man da Real Filharmonía de Galicia, dirixida por Maximino Zumalave e coa portuguesa Beatriz Cortesão como solista
A segunda edición do premio internacional de composición Portus Apostoli xa está en marcha. O Noia Harp Fest (NHF) vén de publicar na súa web oficial, www.noiaharpfest.gal, as bases na da nova convocatoria do galardón, patrocinado polo Concello de Noia, e que nesta ocasión recoñecerá as creacións escritas para arpa e banda.
O Premio Portus Apostoli naceu en 2022 como unha aposta por ampliar o repertorio de obras para arpa e orquestra. Desta quenda, o certame afondará nesa mesma idea, mais dirixida a favorecer o aumento de obras nas que o instrumento protagonista do Noia Harp Fest, a arpa,poida combinar cunha banda O galardón, cuxo recoñecemento económico aumenta até os 2.500 euros, conlevará tamén a estrea absoluta da obra no marco dun concerto especial, vinculado ao NHF, a cargo da Banda Municipal de Santiago coa colaboración da Banda de Música de Noia, e coa interpretación de solistas do ámbito internacional. Ademais, como novidade, outorgarase unha Mención de Honra, sen achega económica, para a obra que quede en segunda posición no certame.
A convocatoria do Premio Portus Apostoli, que conta coa colaboración de Turismo de Noia, está aberta desde hoxe e até o vindeiro 23 de decembro de 2022 a todas as compositoras e compositores de calquera nacionalidade e sen límite de idade. Un xurado de recoñecido prestixio será o responsable de valorar e premiar as creacións, nas que se terán en conta, entre outros aspectos, a proposta creativa; o tratamento da técnica e da escritura para arpa; a coherencia, a proporción e o equilibrio no traballo técnico; ou o equilibrio entre dificultade e resultado musical. Ademais, o tribunal valorará positivamente aquelas obras con referencias á música ou á cultura galegas.
Cada compositora ou compositor poderá presentar unha única obra, que deberá ser orixinal e inédita, de xeito que non poderán participar no certame pezas creadas froito dun encargo remunerado, premiadas noutro concurso ou que fosen interpretadas anteriormente en concertos ou actos públicos. A nova composición será de tema libre, deberá estar escrita para arpa e banda (sen medios electroacústicos) e deberá ter unha duración de entre 10 e 15 minutos.
Para máis información sobre as bases do II Premio Internacional de Composición Portus Apostoli e a documentación que se debe remitir para poder participar, o NHF recomenda visitar o espazo web www.noiaharpfest.gal, no que se atopará o formulario de solicitude pertinente. O fallo do xurado darase a coñecer antes do 15 de febreiro de 2024.
Beatriz Cortesão e Maximino Zumalave, coa RFG na estrea mundial de ‘Hibrys’
No marco da décima edición do Noia Harp Fest, que se celebrará do 3 ao 6 de agosto, terá lugar a estrea da peza gañadora da primeira edición do Portus Apostoli: Hibrys, do compositor hispano-arxentino Alejandro Civilotti. A Praza do Tapal acollerá na noite do 5 de agosto, a partir das 21:30 horas, a primeira interpretación que se faga da obra. Chegará da man da Real Filharmonía de Galicia, baixo a dirección do galego Maximino Zumalave (Santiago de Compostela, 1956), e contará coa arpista portuguesa Beatriz Cortesão (Coimbra, 1998), membro da European Union Youth Orchestra (EUYO), como solista.
Ademais da estrea absoluta de Hibrys, o público asistente ao Noia Harp Fest poderá gozar dun concerto extraordinario no que a Real Filharmonía de Galicia interpreterá outras dúas composicións: oOratorio de Pascua (1º, 2º e 3º movemento) de Johann Sebastian Bach, e a Sinfonía no.5 en do menor, op.67,de Ludwig van Beethoven.
10º Noia Harp Fest
O Festival Internacional de Arpa Vila de Noia, coñecido como Noia Harp Fest, é o o único festival de Galicia e do noroeste da Península Ibérica que ten como absoluta protagonista a arpa. No seu cartel conflúen artistas de estilos moi diversos procedentes do ámbito galego, estatal e internacional, mais unidos pola interpretación musical a través da arpa. Bandas e solistas como Laoise Kelly, The Pozzies, Müsgo, SondeSeu ou Dilles Chabenat e Daniela Heiderich, entre outras, participarán na décima edición do NHF, que terá lugar do 3 ao 6 de agosto de 2023. Todos os concertos serán de entrada libre e celebraranse en espazos emblemáticos da vila de Noia, como é o caso da Praza do Tapal, da igrexa Santa María A Nova ou do Teatro Coliseo Noela.
O Instituto de Estudos Chairegos (IESCHA), co apoio da Área de Cultura-Vicepresidencia da Deputación de Lugo, organiza a proxección do documental O ÚLTIMO DE ARGANEO, de DAVID VÁZQUEZ, que terá lugar na Casa da Cultura de Vilalba, o XOVES 29 DE XUÑO DE 2023, ás 20:30 horas. Contarase coa presenza do seu director, o mencionado David Vázquez.
Cándido do Fresno era o home máis feo da bisbarra. Se me apurades, da provincia, mesmo do Planeta. A súa fealdade era tal, que a nosa lingua carece de cualificativos para describila. Mais, tiña outras cualidades non menos valiosas. Cualidades que foron descubertas por primeira vez por Rosiña dos Paderne. A familia dos Fresno e dos Paderne tiñan as leiras e os prados contiguos. Unha tarde destas cálidas de verán na que, moza e mozo, cada un na súa propiedade, estaban alindando as vacas, sentiron a necesidade de acalmar a ardente asura que de súpeto se apoderou deles e, alí mesmo, debaixo dunha rebola centenaria, propiedade dos Paderne, deron renda solta aos seus instintos máis básicos. A partir daquela a fama da virilidade do fillo máis novo dos Fresno, empezaría a espallarse por toda a comarca, coma se dun andazo se tratase. A encargada do feito foi Rosiña, que amiga coa que se atopaba alí lle ía co conto.
Cándido nunca chegou a casar. Que muller ía querer ser vista amarrada da man daquel espantallo? Xa digo, arrepiaba ollar para el, ata o punto que atoparse, de sorpresa con el, xa non digamos de noite, producía verdadeiro terror. Pero claro, despois do exposto por Rosiña, a quen non se lle apetecía comprobar as habelencias carnais do mozo?
Tras Rosiña viñeron outras e outras, engrandecendo así a lenda de Cándido do Fresno. Xa se sabe, “cría fama e bótate a durmir”; moitos dos casos eran certos, pero tamén un bo número deles falsos. O caso que neno que viña ao mundo, traía consigo a dúbida: “Mira que feíño é, para min que che é do Cándido”. Incluso se saían ben guapiños, sempre había algunha ou algún que lle sacaba un parecido co sospeitoso pai.
Pero non só eran as mulleres as que sentían atracción por el, dise que máis dun mozo gozou en carne propia das súas pericias amorosas. Historias que se comentaban moi en segredo, bisbando, mesmo con medo. Xa se sabe como estaban vistas naqueles tempos e, aínda hoxe, estas prácticas.Un dos sospeitosos de ter encontros deste tipo era o señor crego. Un home, uns dez anos maior ca el,con fama de mullereiro, a quen se lle atribuía a paternidade de todo aquel meniño que nacía antes do acontecido aquela tarde de verán debaixo da rebola dos Paderne. Fama que ficou eclipsada coa aparición en escena de Cándido. Desde entón non se lle volveu relacionar con ningún nacemento, aínda que todo o mundo sabía, que á parte de sentirse atraído polo do Fresno, non deixara de usar os seus encantos coas mozas e non tan mozas freguesas.
Foron pasando os anos e a lenda en aumento. Chegou a chamada do Señor e o bo do Cándido alá se foi. Hoxe, segundo os propios veciños, na parroquia ( non desvelarei o nome da mesma, por respecto), moitos e moitas son descendentes do noso protagonista. E abofé, que hai bastante de verdade neses ruxerruxes. Só chega con ollar para as facianas de moitos e moitas veciñas, e sospeitar a súa orixe. Algo que acabaron por levar con absoluta normalidade, ata o punto de que , quen máis, quen menos, vangloriarse de ser fillas ou fillos do xa lendario Cándido do Fresno.
Como follas a mercé do tempo, flotamos na desconsideración reiterada, no desafecto como rutina. Nunha deriva individualista que nos empurra a un cuarto xélido no que o desprezo se converte en hábito.
Asumimos como propia unha velocidade imposta que non cuestionamos, mentres a morte conquista espazos coa súa indolencia. Co seu paso firme e infalible.
Ante ela, nós, medorentos, teimamos en acelerar nun traxecto que ignora as beiras. Renunciando á pausa indispensable, ignorando a nosa condición de monicreques se non somos quen de parar. Se non somos quen de nos enfrontar ás formas que nos deshumanizan e de sublevarnos ante a tiranía das présas. Se non somos quen de comprender que cadaquén treme, baila, chora e ri a un ritmo propio, que a revolución comeza por deterse e que o amor precisa da espera.
