por Pilar Maseda | Nov 28, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral
GUNTINA
Guntina de ollos cansados
mans aterecidas polas xeadas
Guntina pel labrega corazón nobre
fortes entrañas.
Criaches seis fillos como antes
ao carón da estrume e das pallas.
Ulías a aldea recendo de esperanza
no San Martiño a matanza,
no San Xosé festa e xuntanza,
no San Xoán lume e milincrocas,
polo Carmio arume de herba seca.
Guntina de ollos cansados
fuches a nai da terra.
Agora só hai toxos e codesos,
xestas e carqueixas.
A fraga inzada de acebos,
sotos de nombres bidueiras,
carballeiras enchoupadas
anegadas coa folla seca.
Terra, terra e máis terra…
A casa nova, a casa vella
o forno e mais a adega.
Eras avoa a nai da terra
que a pariches co suor
carregando na cabeza
a auga da fonte do Espiño
na sella.
Espigando o millo
agardando a sega
e mallar o trigo na aira,
que gran festa!
Que grandes palleiras
e tantas as fanegas,
do pan sementado e suado.
Unhas eran para pagar traballos,
outras para pagar as rendas,
outras ías moer o avó Xosé
no muíño do Queimado,
para amasar o pan do xantar
na artesa vella.
Eras a nai da miña nai,
da miña terra
Marchaches un día, dende entón,
ela sempre me lembra
a túa ausencia.
por Pilar Maseda | Nov 28, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral
Nesta nova etapa do camiño
controvertida e serena.
Atormentada pola dor
adormentada en rebeldía
coa curiosidadde esperta
nos sentidos, nos instintos,
na procura de emocións perdidas
inconexa a palabra liberada
no seguinte capítulo omnisciente
da existencia.
Busco in itínere a lúa de Méliès
un lugar sen atmosfera
un agasallo sen medo
una viaxe sen retorno
á cara oculta de Selene.
PILAR MASEDA.
por Pilar Maseda | Oct 1, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral
ADORMENTADOS
Mentres nos imos adormecendo
dourándonos baixo o sol
iluminados pola divina graza
de ser pobo nomeado
chamado a esmorecer de éxito
entre as ruínas
Logo da enchente
da bendita democracia
atada e ben atada
mantida de mentiras
polos mercenarios, sicarios
das elites establecidas
caciques de toda a vida
Mentres…
Agora que as xeracións
do rompente e as vangardas
nos anos oitenta e noventa
amortizamos as hipotecas
coas canas
mantendo aos fillos no exilio
con futuros incertos
e eufemismos varios
embriagados pola tecnoloxía
e o sensacionalismo político
en coma etílico de razón e demagoxia
subministrada por adoutrinadores
especialistas en non dicir nada
subvencionados
por votantes á carta
de partidos de marca
Xa logo
como individuos
institucionalizados
non temades ao espertar
cansos e limpos
contemplando as ruínas
do novo fascismo
dourándonos baixo o sol
de novo
sabéndonos a salvo
por ser súbditos
censados como ovellas.
Deamos grazas …
<< Non hai maior desgraza
que un pobo castrado>>.
Pilar Maseda.
por Pilar Maseda | Abr 24, 2017 | Autores/as, Creación
TRAS DO POXIGO
Tras do Poxigo
miradoiro pretérito
da Vila Outa
corredoira frolida de mapoulas
vieiro dos berros silenciados
corpos e almas maltratados
nas noites estreladas
medo e coitelos agochados
baixo as almofadas de inocencia
Tras do Poxigo
porta traseira da Vila Outa
acomplexada da súa identidade
cerne e defensa da Vila feudal
miradoiro esquecido polo pobo
ribado de ortigas e silveiras
e roupa ao clareo no cómaro
pequena patria…
atallo da inxenuidade…
Tras do Poxigo
rebulir de gorrións
niñada de xílgaros
camiño de carro e serventía
as Pedreiras ao Rolo
á Ferrería…
Tras do Poxigo
atallo silandeiro ao Madalena
pousadoiro das zocas
porta da servidume
vertedoiro da Vila renegada
lugar esquivo de indiscretas olladas
noción de existir
voando en soños trala fiestra
onde remataba a Vila…
Onde todo foi comenzo…
PILAR MASEDA “Tras do Poxigo”: Camiño da Praza de Santa María as Pedreiras en Vilalba
por Pilar Maseda | Mar 14, 2017 | Autores/as, Creación
DEUS
Deus está en tódolos lugares
é clara a súa mensaxe.
Está subido nos altares
nos rituais colectivos
os homes xuran e perxuran
no seu nome cada día.
Está na rúa
na voz dos labregos
sin traballo
nos berros dos refuxiados afogados
nos mares da indecencia.
Está na intimidade
avasalando as mulleres
nas longas colas dos parados
no exilio cos licenciados
nos hospitais e nas escolas públicos
Nas tabernas e nos ministerios
borracho de viño e de razón
Está tras cada nome,
pronome e adxectivo
Cando xurda o verdadeiro milagre
teremos que dar grazas primeiro,
ao Concilio Vaticano II
despois… cambialas normas gramaticais.
PILAR MASEDA
