por Ana Mar Fraga Rábade | Sep 7, 2017 | Autores/as, Creación, Xeral
DEUSA DEVA.
Sentimento de auga, reloxo da vida, soño de bágoa salgada , roda cósmica, ritmo das noites nun intre do infinito, cunca dourada, Deusa do amor, do mar e sentimento, maxia e segredo, camiño e solpor, silencio no océano. ….durme DEVA.
Ven a marea, no abeiro Deva, bágoas salgadas, desabrida magnitude, cantiga fermosa de mil linguas, brétema prendida en alfiletes de perlas, abrazo invisibei e duradeiro contra a onda.
Fontes que agroman dos soutos galegos, dende a Atalaia do oeste goberna Deva, calma da noite, misterio e lenda, xerfa do mar, ¿ ou cabelo da Deusa? ,como lenzo de pintor engaiolado no mar.
Escribindo a historia nunha folla verde.
Ana Mar Fraga Rábade.
por Ana Mar Fraga Rábade | Ago 29, 2017 | Creación
ABRANGUER.
Abranguer a mestura do aire, abecer das follas secas, pregoeiras dun segredo mensaxe da auga, brazos xungidos en abeiro resgardo, verdade dunha lenda, sombra dun agasallo, adro dunha igrexa afeito os oficios sagrados.
Escoitar a natureza salvaxe, un silencio detido na máis pura bágoa, andar pola terra nun aloumiño lunático.
Ambear un presaxio, cando o aburbullar da auga sae dun frío manancial.
Coitado ó celme en cabelo branco, estrollando os sentimentos que abranguen, un feixe de palla .
Enfeite enebro dun doce devagar.
Ana Mar Fraga Rábade.
por Ana Mar Fraga Rábade | Ago 23, 2017 | Autores/as, Creación, Xeral
AVOA.
Contáballe o neto na súa lingua, as páxinas dun libro xamais escrito, o quente nunha pobre lareira, en vellos bancos de madeira, ao carón dun pote de miseria.
Non esquezas a lingua que te funda, nestas raíces está a túa herdanza, non deixes fuxir a música do teu corazón, onde aluma a candea hai vida.
Para ti o xardín sempre ten flores, máis aló dos carrís da vida, garda o espírito dos homes bos, e contálle ao mundo que non se pode matar a liberdade.
Escribe no vértice da túa vida, cando os tembrorosos días se esgoten, alí está a verdade que a de vir, esgotáronse os lobos con pel de año.
Ti apalparás a liberdade escollida, nunha tépeda mazaroca de millo, que comerás o quente libremente, baixo ó sol que quenta a terra e fai xermolar a vida.
Vai para todas as avoas e avós que souberon ensinarnos a lingua que nos funda.
Ana Mar Fraga Rábade.
por Ana Mar Fraga Rábade | Ago 7, 2017 | Autores/as, Creación, Xeral
CONTANDO AS PEGADAS CELTAS.
CASTRO DE TAMOGA OU DO TORRILLON.
Os vellos deuses poussados no noso maxia, misterio que envolve os restos agachados da nosa Comarca da Terra Chá. O noso padado castrexo como herdo, e tamén cultura do presente dende o paleolítico, poderes señoriais inzaron a chaira de castelos, e casas fidalgas derrubadas tralas revoltas Irmandiñas do secúlo XV.
Terra Chá de lonxanos poboadores e cidades mergullada.
A Idade do ferro é unha das etapas máis importantes da arqueoloxia galega é coñecida como cultura castrexa.
CASTRO DE Ó TORRILLON-SERVIU de emprazamento a torre do mesmo nome, derruida tralo levantamiento Irmandiño no último tercio do secúlo XV. No XX ainda se podían ver os vestixios dos foxos, hoxe desaparecidos polas tarefas de cultivo.
Na alborada pregamos para que reviva unha maxia milenaria, hora celta, procesións sagradas, rezo ancestrai dos bravos guerreiros da loita do Medullo, druida cantiga, soño e sombras, follas e gaita.
Vestixios esquecidos , complicidade da natureza no seu camuflaxe, Galicia soterrada, segredos do pasado, arqueoloxia da dor que nos conta con esperanza a historia da humanidade na pedra, figuras antropomorfas na soedade do monte, mutación dun mundo agochado no medio das pedras, niños acubillados dos Mouros, testemuñas da súa presenza.
Ana Mar Fraga Rábade.
BOUDICA GUERRERA CELTA.
Raiña dos Icenos e guerrera celta, muller chea de enigma, fonte da armonía, humán e natureza no cosmos ,xunto coa pedra nos vellos camiños, abranguen a historia.
Perdura a esencia da guerreira nos soutos galegos, berro de poder e resistencia ante Roma
Río que quere prender as bágoas de Boudica, para que se vean as fendas das ribeiras; é as raíces sexan parte dela. Cando nos castros a maxia trocase contraluz, a súa imaxe ven no fuxir da lúa, na noite en tebras, máis ala do sol, onde outro mundo agarda, nuns cantís que fan agreste onda.
Boudica, camiñante das ondas e das lapas.
Ana Mar Fraga Rábade.
ndas
