A LAREIRA DE SOÑOS PREPARA UNHA CAMPAÑA DE CROWDFUNDING PARA SALVAR OS FRESCOS DOS VILARES, por Antón de Guizán

A LAREIRA DE SOÑOS PREPARA UNHA CAMPAÑA DE CROWDFUNDING PARA SALVAR OS FRESCOS DOS VILARES, por Antón de Guizán

A Asociación Sociocultural Lareira de soños dos Vilares (Guitiriz) lanzará a comenzos do próximo ano unha campaña de crowdfunding para salvar os frescos renacentistas da igrexa parroquial, que despois de ter reclamado ás diferentes administracións, a súa restauración e ser aprobada está na Comisión de Cultura do Parlamento Galego, atópase aínda sen dotación económica para a execución dunha traballos que xa contan con estudos técnicos.

Catro anos de reunións, visitas de técnicos e políticos, iniciativas parlamentares e mesmo a reclamación á oficina do Valedor do Pobo, non serviron para que se tomará a decisión política de dotar de orzamento unha actuación que salve unhas pinturas murais de máis de 500 anos que se atribúen ao Mestre de Parga e que os especialistas consideran de grande calidade e valor histórico.

A degradación sofrida polas pinturas desde o seu descubrimento en 1992 e o risco de desaparición definitiva, obríganos a ter que asumir desde a Lareira de soños a responsabilidade de salvar as pinturas pola falta de sensibilidade institucional e acadar, polo menos os cartos necesarios para consolidar o estado actual das pinturas e evitar que se sigan degradando até a desaparición definitiva.

A campaña de mecenado social comenzará no mesmo de febreiro de 2019 co nome de FRESCOS DOS VILARES, CINCO SÉCULOS DE NÓS. Contaremos con un deseño de imaxe da artista Viki Rivadulla, un spot para as redes sociais, pancartas para a as festas da Pascua, a implicación de persoeiros da cultura e da sociedade, xornadas profesionais, sorteos, campañas informativas e de sensibilización e visitas guiadas á igrexa e a contorna da mesma.

Asimesmo, editarase un folleto informativo sobre o patrimonio relixioso dos Vilares para veciños e visitantes arredor da historia dunha igrexa que ten as súas orixes no século XII e que ademáis dos frescos, conta con tres importantes retablos, un sartego, un calvario (leva sete meses rompido e sen reparar) unha caliveras singulares na entrada do vello camposanto e unhas fantásticas pías nun conxunto único no lugar da emblemática Romaría dos Desamparados que se celebra pola Pascua.

Ademáis do anteproxecto presentado pola Lareira de soños ás diferentes institucións, Patrimonio da Xunta de Galicia ten encargado o proxecto de execución, polo que resulta incomprensíbel que as diferentes institucións (Igrexa, Concello, Deputación e Xunta) non sexan quenes de acadar un acordo económico por unha cantidade inferior a cen mil euros (valoración económica dos traballos) para salvar e poñer en valor este importante ben patrimonial.

Si ademáis temos en conta o paso do Camiño de Santiago polo Concello de Guitiriz a xustificación deste investimento faise máis que evidente á hora de sumar atractivos na segunda parroquia de Guitiriz en habitantes e lugar de orixe do poeta Díaz Castro.

FRESCOS DOS VILARES, CINCO SÉCULOS DE NÓS, será pois, o eixo central da nosa actividade pública o próximo ano e as distintas accións sociais e culturais a desenvolver estarán vinculadas a esta campaña, non só para acadar os fondos necesarios, senón tamén para informar e sensibilizar arredor da importancia destas pinturas.

Os Vilares, lareira de soños
dosvilares@gmail.com
+34 662 183 149
www.facebook.com/osvilares

MELANCOLIA, de Mihai Eminescu, traducido ao galego-portugués por André Da Ponte

MELANCOLIA, de Mihai Eminescu, traducido ao galego-portugués por André Da Ponte

UM GENIAL POETA ROMENO, MIHAI EMINESCU, TRADUZIDO EM GALEGO.

Conhece-se nos países de língua galego-portuguesa a Mihai Eminescu? Penso que, infelizmente, nada se sabe deste genial poeta que pode, e ainda se deve, comparar a Camões ou Rosalia de Castro entre nós.

Eu devo este conhecimento e prazer de ler cada dia o poeta nacional da Romênia e da Moldávia à minha querida amiga romena e, muito boa soprano aliás, Ana Cioca, hoje morando de volta na Romênia. Vai para ela, que tanto gostava da língua galego-portuguesa, esta tradução com toda a saudade na alma.

Traduzirei para conhecimento comum alguns poemas deste gigante da poesia e direi algo em volta deste poeta realmente gigante e sublime, ao final das traduções.

(Como sempre, o texto na língua original vai em baixo da minha tradução)

…………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………

MELANCOLIA

É como se abrisse entre as nuvens uma porta,

para que a rainha da noite passe morta.

Ó, dorme, dorme em paz entre milhares de fachas,

baixo a tua tumba azul e o sudário de prata,

em teu grande mausoléu, abóbada dos céus,

tu, doce e adorada noturna soberana!

O mundo na sua largura jaz baixo o orvalho,

que reveste dum véu de luz aldeias e campos;

o ar cintila e como a cal alvos

brilham os edifícios, as ruínas solitárias.

O campo-santo, mudo, de cruzes rotas, vela;

sobre uma cruz, há, gris, uma coruja parada,

o campanário range, as traves ressoam,

e o demo, diáfano, atravessando o ar,

roça de leve o bronze com as suas asas,

arrancando um lamento, uma onda de dor.

……………………………………………….. A igreja derrubada

mantem-se piedosa e triste e muda e velha,

e através seus vidros rotos assobia o vento;

dissera-se um ensalmo do que se ouvem palavras.

Dentro, sobre os muros antes de ícones cheios,

apenas ficaram as contornas assombradas,

e como sacerdote, um grilo vai tecendo

a sua ideia escura enquanto dobra uma traça.

………………………………………………………………………………

Foi a fé quem pintou os ícones dos templos,

ela quem encheu de contos mágicos minha alma,

mas o trovão e o vaivém da vida

apenas me deixaram sombras e tristes pegadas.

Em vão busco hoje meu mundo no meu cérebro

porque ferrugento e velho só nele um grilo canta;

bate meu coração baixo da minha mão

como se a uma ataúde roesse uma traça.

Quando penso a minha vida, vejo-a que esbara

lentamente por lábios estrangeiros contada,

como se minha não fosse, como se fosse um aborto.

Quem é este que conta a minha vida de cor

tão bem que mesmo o escuito e rio da dor

como se fosse alheio?… Faz tempo que estou morto.

(Publicado em Convorbiri literare, 1 de setembro de 1876)

Mihail Eminescu (Botoșani, 15 de janeiro de 1850 — Bucareste, 15 de junho de 1889)

[Traduzido do romeno para o galego desde LUCEAFĂRUL şi alte poezii, Corĭnt, Clasici Romani, Bucureşti, 2004, páginas 27-28].

…………………………………………………………………………

…………………………………………………………………………

MELANCOLIE

Părea că printre nouri s-a fost deschis o poartă,
Prin care trece albă regina nopţii moartă. –
O, dormi, o, dormi în pace printre făclii o mie
Şi în mormânt albastru şi-n pânze argintie,
În mausoleu-ţi mândru, al cerurilor arc,
Tu adorat şi dulce al nopţilor monarc!
Bogată în întinderi stă lumea-n promoroacă,
Ce sate şi câmpie c-un luciu văl îmbracă;
Văzduhul scânteiază şi ca unse cu var
Lucesc zidiri, ruine pe câmpul solitar.
Şi ţintirimul singur cu strâmbe cruci veghează,
O cucuvaie sură pe una se aşează,
Clopotniţa trosneşte, în stâlpi izbeşte toaca,
Şi străveziul demon prin aer când să treacă,
Atinge-ncet arama cu zimţii-aripei sale
De-auzi din ea un vaier, un aiurit de jale.
Biserica-n ruină
Stă cuvioasă, tristă, pustie şi bătrână,
Şi prin fereste sparte, prin uşi ţiuie vântul –
Se pare că vrăjeşte şi că-i auzi cuvântul –
Năuntrul ei pe stâlpii-i, păreţi, iconostas,
Abia conture triste şi umbre au rămas;
Drept preot toarce-un greier un gând fin şi obscur,
Drept dascăl toacă cariul sub învechitul mur.
……………………………………………………………..
Credinţa zugrăveşte icoanele-n biserici –
Şi-n sufletu-mi pusese poveştile-i feerici,
Dar de-ale vieţii valuri, de al furtunii pas
Abia conture triste şi umbre-au mai rămas.
În van mai caut lumea-mi în obositul creier,
Căci răguşit, tomnatec, vrăjeşte trist un greier;
Pe inima-mi pustie zadarnic mâna-mi ţiu,
Ea bate ca şi cariul încet într-un sicriu.
Şi când gândesc la viaţa-mi, îmi pare că ea cură
Încet repovestită de o străină gură,
Ca şi când n-ar fi viaţa-mi, ca şi când n-aş fi fost.
Cine-i acel ce-mi spune povestea pe de rost
De-mi ţin la el urechea – şi râd de câte-ascult
Ca de dureri străine?… Parc-am murit de mult.

(Comvorbiri literare, 1 septembrie 1876)

FOTO DO GENIAL POETA TIRADA EM 1869

http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/d/dc/Eminescu.jpg