por martinho | Mar 23, 2017 | Autores/as, Novas
O venres, 24 de marzo de 2017, ás 20:30 horas, na Casa da Cultura de Vilalba, o Instituto de Estudos Chairegos organiza unha conferencia do bengalí ANIK NANDI que leva por título Estratexias para a transmisión interxeracional do galego no contexto familiar. O acto será presentado por Rebeca Leal Eimil, licenciada en Filoloxía Clásica, e Marisa Barreiro Mejuto, presidenta do Iescha, estando previsto tamén ao final do mesmo un coloquio co conferenciante e un pequeno recital de poemas en galego e bengalí, coa participación de Ainé e Marcos Novo.
Anik Nandi (Burdwan-A India, 1981) é un sociolingüísta de orixe bengalí (a el gústalle que lle chamen “bengalego”), doutor nesa especialidade pola Heriot-Watt University de Edimburgo. Foi licenciado en Filoloxía Inglesa pola Universidade de Burdwan (A India) e estudou Diploma de Estudos Avanzados ma Unversidade de Santiago de Compostela coa especialización de Filoloxía Galega. É investigador en formación no proxecto da Unión Europea New Speakers in a Multilingual Europe sobre os neofalantes de galego. Tamén é investigardor asociado no Equipo de Sociolingüística do Instituto da Lingua Galega (USC) e colaborador na Cátedra UNESCO de Patrimonio Lingüístico Mundial da Universidade do País Vasco. Anik Nandi é especialista nas áreas de política lingüística, sociolingüística india e galega, linguas minoritarias/ameazadas e no ensino de linguas estranxeiras e participa activamente en conferencias nacioanais e internacionais. É tamén autor de diversas publicacións científicas recollidas en revistas prestixiosas. É importante resaltar tamén que o relator ten ampla experiencia en realizar obradoiros sobre linguas e culturas da India en diferentes institucións nacionais e internacionais.
Un dos obxectivos que busca Anik con estas charlas é a de ofrecer argumentos para que os galegos e galegas utilicen a lingua propia do país en todos os ámbitos da vida.
Nandi, que fala nun galego moi correcto e fluído, tentará por de manifesto o maltrato que sofren as linguas minorizadas, especialmente o galego, por mor dos prexuízos que seguen presentes na actualidade. Anik pensa que aínda que o goberno quere botarlle a culpa ás familias, non se lles pode responsabilizar completamente. Quen é realmente necesario que teña un papel favorable á lingua é o goberno, comenta. Asi mesmo cre que cómpre un traballo por parte dos pais.
*Información e imaxe facilitadas polo IESCHA
por María José Fernández López | Mar 22, 2017 | Creación
Hai unha historia de pés descalzos
que sempre se repite
de silencios enquistados no frío
dunha nena sen pelo
a dormir na lama
Asunción do Xestal apañaba bosta de ovella
para estercar as leiras
descalza
En Mindelo
sen zapatos
negábanche os camiños
Nas praias de Lesbos
varan pequenos zapatos
cada día
porque tamén hai mortos a vagar descalzos
na espiral eterna
(A raíz da mandrágora falou na cunca de té:
así son os vosos zapatos
bolboretas de ás molladas
a anunciar un río que vos arrastrará
-que nos arrastrará-
como arcánxeles cegos)
por martinho | Mar 22, 2017 | Autores/as, Creación
Tanto soñei contigo que perdes a túa realidade.
¿Hai tempo aínda para alcanzar ese corpo vivo e bicar
sobres esa boca o nacemento da voz que quero?
Tanto soñei contigo que os meus brazos, habituados a cruzarse sobre
o meu peito cando apertan a túa sombra, quizais xa non poderían
adaptarse ao contorno do teu corpo (…)
Robert Desnos, “A la mystérieuse” (outra versión)
Estes versos forman parte dun poema modificado que deixou escrito o poeta surrealista francés, Robert Desnos. Recluído no campo de concentración de Terezin, no que antes era a Checoslovaquia, sometido ás máis crueis privacións e aldraxes, dedicou os seu días finais a escribir un poema. Nel non fala de horror, non fala de violencia, non fala de dor nin da fame que padecía. Desnos creou nesas circunstancias de morte un dos seus máis delicados poemas de amor.
Precisamente, referíndose a ese poema e ás motivacións creadoras do mesmo, o tamén poeta de orixe chilena Raúl Zurita, cando recibiu o Premio Iberoamericano de Poesía Pablo Neruda 2016, alegou: “Opoño, entón, a infinita devoción dese poema, a súa insubornábel pureza, a todas as crueldades da historia, porque se a poesía de Robert Desnos non existise, se a arte non existise, probabelmente a violencia sería a norma. Pero existe, e o sinxelo feito de que alguén non medio do holocausto, puido escribir algo tan fermoso como “Tanto soñei contigo que perdes a túa realidade”, fai que o crime sexa infinitamente máis crime e o asasino infinitamente máis asasino.
E non vou esquecer a Gloria Fuertes, a poeta da que este ano se celebra o centenario do seu nacemento e que vestiu a vida coas roupaxes dos versos, sobre todo versos dirixidos a un público infantil, deixou frases coma:
“…Os nenos que len poesía aficiónanse á beleza da linguaxe e seguirán lendo poesía para toda a súa vida…”
“…Un neno cun libro de poesía nas mans nunca terá de maior unha arma entre elas…”
Polo tanto, no Día Mundial da Poesía, convídovos a lembrar, a celebrar a forza de vida que leva aos poemas oporse á violencia, á dor, á morte.
Sintamos a poesía!
*Autoría da imaxe: Modesto Renda Santiso
por Emilia Martínez Fuentes | Mar 21, 2017 | Creación, Xeral
…Entón, virándose pra ollar o seu pasado,
un sorriso asomou os seus beizos,
dos seus ollos nin tan sequera caeu unha bágoa,
porque entendeu que a súa liberdade
comezaba xa,
coma unha bolboreta, nacendo,
con moitas ganas de ensinarlle ó mundo as súas ás
ésas, que xamais deixaría que lle fóran cortadas…
E abrindo a ventá de par en par,
e achegándose moito á veira,
estendeu as mans ó baleiro e
comezou a voar, decatándose
que xa non podía ter retorno…
Xa non quería retornar.
(Debuxo de : Isabel Pardo Martinez) (más…)
por Antón De Guizán | Mar 21, 2017 | Autores/as, Creación, Xeral
Os Vilares, lareira de soños prepara outro documentario, exposición e publicación para o vindeiro ano.
A Asociación Sociocultural Lareira de soños producirá outro documentário.
Formará parte dun conxunto de iniciativas para recuperar e divulgar a figura de José Lobeiras Gómez, «O Armeiro de Berulfe».
Unha publicación, unha exposición e unha curta documentaria serán editados o vindeiro ano aproveitando o traballo de documentación realizado por Pas Veres para o seu libro e a restauración de vellas fotografías do Armeiro realizada por Moncho Fuentes Allen Zimmerman
O documentario, será dirixido por Antón de Guizán, presidente da Lareira de soños e realizado con Moncho Fuentes (fotógrafo) e outro directivo da asociación, Luís de Fabete ( Jose Luis Teijido) que acaba de inaugurar a exposición fotográfica de Vilar EXPO na Escola Habaneira de Guitiriz.
A figura e a obra do Armeiro de Berulfe e a súa obra será dada a coñecer no proximo 2018 polas vías anteriormente expostas.
Coñecido por ser un dos máis importantes fotógrafos ambulantes da Terra Chá no pasado século, foi unha persoa polifacética, xa que desenvolveu numerosos oficios como sacamoas, xoieiro, armeiro, ebanista, colocador dos primeiros canalóns de cinz na zona, labrego…
De ideas republicanas, foi un home adiantado ao seu tempo e cuxa memoria merece ser rescatada. A rodaxe iniciarase no verán e teremos testemuñas que o coñeceron e trataron directamente, familiares, veciños e profesionais, ademáis de contar con interesantes documentos e fotografías facilitadas pola familia. O título do filme será «O ARMEIRO DE BERULFE, a memória retratada». Imaxes da lembranza doutros tempos que contribuen tamén á recuperacion da memória histórica visual, nenos, militares, familias, festas, mortes, postáis que son o retrato da vida dos nosos antepasados e que teremos a sorte de disfrutar grazas á recuperación desa história de José Lobeiras por parte de Pastora Veres.
Filme, exposición e publicación estarán dirixidas por Antón Tenreiro coordinados con Moncho Fuentes e co apoio permanente de José Luís Teijido Comba (Luís de Fabete), veciño do lugar e perfecto coñecedor da paisaxe e paisanaxe da zona. O traballo contará tamén con colaborades profesionais do audiovisual no apoio técnico e na montaxe do filme.
