…Entón, virándose pra ollar o seu pasado,
un sorriso asomou os seus beizos,
dos seus ollos nin tan sequera caeu unha bágoa,
porque entendeu que a súa liberdade
comezaba xa,
coma unha bolboreta, nacendo,
con moitas ganas de ensinarlle ó mundo as súas ás
ésas, que xamais deixaría que lle fóran cortadas…
E abrindo a ventá de par en par,
e achegándose moito á veira,
estendeu as mans ó baleiro e
comezou a voar, decatándose
que xa non podía ter retorno…
Xa non quería retornar.
(Debuxo de : Isabel Pardo Martinez)