Título: No oco
O vencello xorde no baleiro. Semento unhas letras que desprezan o abismo e avanzan, funámbulas, polo horizonte, camiño dun lugar ignoto. No oco do marco conflúen os sentimentos e a nudez do verbo. Na mirada, crecente, reméxese un feixe de desexos.
Canto máis me achego, máis grande semella o mundo e o poder das palabras ceibadas.
Pero alongo o preámbulo, degustando o intre anterior ao inmenso. E avanzo, amodo, descifrando as cores da harmonía.
RENEGO
Miguel Díaz
Abxuro da culpabilidade
por anhelar a túa boca,
polo devezo da túa pel
cinguida ós meus dedos…
Abxuro da culpabilidade
por desexar os teus peitos
bosquexando a silueta
do que quero alimentar.
Renego de sentirme mal
por non renderme á beira
dunha tesela alcanzable.
Renego de sentirme mal
por non conformarme
cunha parte do todo.
CINZA
Miguel Díaz
Queimemos os libros,
apaguemos as historias,
desprecemos calquera son
que nos achegue á poesía…
Reduzamos a cinza
cada carta de amor,
afastemos a mirada
que nos embelece.
Declaremos a guerra
ós corazóns que aman…
Sintamos o orgullo
de ser caladas ovellas
dun rabaño desprezable…
Anulemos a nosa esencia
e vivamos na superficie
dunha lagoa noxenta…
E deste xeito tamén
conseguirán gañar eles.
A FERA
Miguel Díaz
Territorio hostil.
Constrúome na rebeldía
e tamén no enfrontamento.
Son o branco perfecto
de balas indiferentes
e a fera inadaptada
ouveando no monte…
Son a póla que esgaza
dun carballo ignorado
e teimuda voz que discrepa
entre a riada insensible…
Son viaxante que camiña
en dirección prohibida…
Son o que non entende
a persistencia do odio
e o corazón que se abafa
cando a rabia se revela…
Son o estraño desnortado
na terra da vosa palabra
e arrímome ó silencio
da diferenza desprezada…
Son a pel incomprendida
e a man que agarda…
Son o verso que non les
e o libro que se esconde
porque existo nun poema
construído con feridas…
MONICREQUES
Miguel Díaz
Violencia dialéctica
na foula levantada…
O meme senta cátedra
con ecos de porcallada…
Patriotas dos paraísos,
trapos da mediocridade…
Os balcóns vomitan
a ignorancia dominante…
Veciña insensibilidade,
ruindade enaltecida…
Nas cloacas dos tribunais
silénciase a xustiza…
Medios da manipulación,
IBEX 35, noxo de selva…
Cómplices altofalantes
difunden a podremia…
Nos bancos opulentos
non senta a conciencia…
Monicreques desprezados
defenden as cadeas…