SILENCIO.
Silencio dunha brevidade en música que debuxa a terra galega, verde que prega en sons dun violín, cando xordo escoita solo un látexante silencio.
Obra dun verso onde a vida perde forza, e a loita arde nun paraíso, que perdido viaxa sen tempo.
Bágoas do río que en perlas pagaran, os silencios dos non escoitados, perdidos para sempre, despois dunha guerra ainda moito despois, sangra a paisaxe.
Martelo e cicel cavan a alma, pegadas perdidas dunha verdá sen memoria, se o pobo non reclama.
Xeados osós seguen pedindo liberdade.
Ana Mar Fraga Rábade.