por martinho | Sep 18, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral
Son culpábel…
porque pertenzo á caste do macho
que domina a terra
co seu brazo de lume
e o seu verbo tiránico
porque vou na ralea dos opresores
que constrúen campos de concentración
para encarcerar a disidencia
dos seres libres
porque sentencio a morte
cos ollos abertos
e sen escoitar os laios
do ser maltratado
e des que xace morto
lavo as mans
na inocencia do seu sangue
porque cando declaro QUERER
non digo AMAR
digo POSUÍR
digo ASOBALLAR
digo PROHIBIR
digo NON SER
Son culpábel…
porque nacín home
na oligarquía dos homes
onde a igualdade é unha mentira
proclamada en leis
prostituídas por homes
onde as palabras só teñen semántica
na lingua dos homes
onde, ti, muller, vives en estado
de excepción vilmente declarado
pola autocracia dos homes
Son culpábel…
mais busco redención
neste circundo global
afogado polo alento do home
Son culpábel…
MEA CULPA, Martiño Maseda
Setembro 2016
por martinho | Ago 31, 2017 | Autores/as, Creación, Xeral
POESÍA EN FEMININO
Así se chama a iniciativa que a Concellaría de igualdade de San Sadurniño organiza para o dia 16 de setembro ás 18:30 no patio do prazo municipal um recital poético musical no que ten unha importante participación a poesía chairega.
Varias das persoas integrantes da Nova Poesía Galega achegaranse a San Sadurniño para intervir neste evento que ten como finalidade visibilizar a creatividade literaria feminina e o seu compromiso pola igualdade e contra a violencia machista.
Ao evento asistirán da NPG Nova Poesia Guitirica, Xelo Teijido, Mar Beres, Pas Veres e Antón de Guizán, así como os vilalbeses María Xosé Lamas e Martiño Maseda, a poeta do rural de Quiroga Ana Vila Portomeñe e a pontesa Silvia Pardo Galdo. Tamén estará a poeta de Labrada, Luz Campello García (NPG) que ademais de ser unha profesional no ámbito do social tamén acaba de publicar “Inventario do prohibido” no que se fai unha chamada á igualdade real entre mulleres e homes.
Todos e todas traerán os seus versos ao patio interior da Casa do Concello, onde tamén poderemos escoitar as interpretacións da nativa de San Sadurniño Noreia Hermida Pérez ao piano e a frauta traveseira. O acto pecharao a cantautora Sandra Tenreiro e como peche contaremos coa actuación da profesora de Guitiriz co seu último traballo “InfuSons”.
*Información achegada dende a asociación Os Vilares, Lareira de Soños.
Os Vilares, Lareira de Soños
dosvilares@gmail.com
+34 662 183 149
www.dosvilares.com
www.facebook.com/osvilares
twitter@dosvilares1
por martinho | Jun 6, 2017 | Autores/as, Creación
En San Sebastián, a 3 de xuño de 2017, na sede social da Casa Galicia en Gipuzkoa, reunidos os membros do xurado: Don Xosé Estévez, Dona Rosalía Ferreiro e Dona Ana Bastos e, actuando como secretario sen voz nen voto, Don Manuel Gómez; acordan que os premiados do V Certame de poesía en lingua galega “Manuel María” sexan:
1º premio: Rocío Leira Castro (CEE – A Coruña)
Poema número 55 – Obra: O TEU EXTERMINIO SOBRE MIN
2º premio: Martiño Maseda Lozano (Vilalba – Lugo)
Poema número 72 – Obra: TI, (DES)AMOR
3º premio: Lucía Amaro Losada (Monforte de Lemos – Lugo)
Poema número 65 – Obra: EGÓLATRA
O xurado quere facer constar o importante nivel de calidade acadado por tódolos participantes.
por martinho | Mar 3, 2017 | Autores/as, Creación
Fusión de música e poesía. Un músico, Marcos Maoxu, e un poeta, Martiño Maseda, xúntanse para que o son e a palabra rachen os muros de calquera convencionalismo artístico. Retorcer o poema até sacarlle a cada verso todo o zume da emoción, e iso mesturado co acompañamento harmónico ou non da linguaxe musical.
E neste casamento entre música e poesía nace a sublimación de sentimentos: Amizade, Palabra, Comunicación… CRACK
https://www.youtube.com/watch?v=g-eYLxxIwiw
por martinho | Dic 16, 2016 | Xeral
No solpor do verán un vai facendo memoria dos momentos vividos ao longo da época estival. E case que sempre xorde en nós unha lamentación por non ter realizado todos os nosos propósitos. Mais, eu prefiro escoller os instantes que realmente enriquecen o meu espírito e me fan desexar que ditos instantes se repitan novamente.
No verán de 2013, os días viñeron cargados de amizade e palabras, ou, máis ben, de amizade a través das palabras. A palabra ben construída, sen eivas que deformen ou prostitúan a súa substancia. A palabra sen espiñas que manquen o espírito de quen as pronuncia nin de quen as escoita. A palabra transparente, do corpo espido que non se deixa cubrir polas perversas roupaxes da mentira e a hipocrisía. A palabra en si. Cando menos, esa foi a miña intención no transcorrer deste pretérito estío, fuxindo do lamazal no que puidesen luxarse os sintagmas do meu discurso. E coido que o conseguín.
A palabra ceibe que procura o achegamento a outras verbas nacidas en remotas terras ou a aquelas que, sendo da mesma esencia idiomática ca miña, se manteñen pese a esa longa noite de pedra que se quere deitar sobre nós, os que pensamos libremente e de xeito distinto á putrefacta ideoloxía do poder establecido. Esa palabra, que tanto eu amo, levoume a afondar nos vencellos de amizade con seres vidos do afastado Oriente, os cales me ofreceron o influxo do seu acougo, ou de terras máis aló do Atlántico, que, aínda que afincados dende hai anos no territorio que nos comprende, conservan o frescor natural do seu sorriso.
Emocionoume manter un diálogo na miña lingua nai, o galego, cunha persoa que veu dende o Xapón. E dito proceso emocional provoca en min un exercicio de exaltación do natural recendo que mana desta terra. Un aroma que nos contaxia aos que o respiramos e nos fai sentir que somos herdeiros dunha cultura que debemos preservar contra a ditadura dos necios.
Daquela, ao ritmo das notas interpretadas sobre o corpo dun sanshi, eu reivindico a lingua universal das emocións non prostituídas.
