DEVAGAR. Actividades 8 de Marzo: Herbas das mulleres

Maria Frá, responsable de DEVAGAR fainos a seguinte proposta de actividades de cara ao 8 de marzo:

Chámome Maria Frá e adícome á recompilación e divulgación de saberes tradicionais relacionados coa saúde e co uso das plantas medicinais. Tedes máis información sobre o meu traballo na miña páxina web, www.devagar.eu

O mes de Marzo é moi importante desde esta perspectiva!

Por unha parte, comezan a florear as plantas nas hortas, nos camiños… incluso nos recunchos do asfalto. Un bo momento para iniciarse na aprendizaxe da identificación de plantas silvestres e conectarse con este saber ancestral do coñecemento das plantas medicinais.

Por outra banda, é un mes adicado ás mulleres, ao empoderamento e resignificación da cultura feminina, que en moitas ocasións ficou relegada a un segundo plano. Neste sentido é que revalorizar os coñecementos tradicionais sobre herbas medicinais ten un profundo impacto sobre a nosa conciencia.

Por isto é que vos achego a proposta das “Herbas das mulleres”, para achegármonos desde unha perspectiva de xénero a esta cuestión, xa que só desde aí podemos entender a importancia da nosa tradición medicinal. É un pequeno guión desde onde poder comezar a elaborar unha proposta máis concreta que se adapte aos vosos desexos, dispoñibilidade, recursos, e ao grupo co que traballades.

DEVAGAR

Feixe de ideas

en continuo movemento,

que se xuntan contigo na cavidade do universo.

Noites que falan de censuras

e de paixóns alleas,

eu fico en soidade

diante dun mundo que queima estrofas,

duns versos que esmorecen

presos no lume cegador

da inocencia…

Nas brasas do pasado vou tecendo verbas

carentes de sentido,

frases baleiras que nada din.

retallos dunha historia que rematou

sen comezar, sequera.

E, amarrei os brazos ó aire,

con milleiros de cintas de cores,

moitas apertas quedaron penduradas

do tempo baleiro,

dese tempo esvaído que se desfai

coma o fume dunha fogueira

dunha noite de San Xoán calquera.

E non queda nada, somentes unhas cinsas mouras

sen vida,

onde poida pisar cos meus pés descalzos

sen queimar sequera a pel espida.

Canto amencer disimulado!

coa fácil bágoa da risa,

cando nos meus ollos xa non tiña cabida

a esperanza…

E no máis fondo do pensamento,

nasceu esa idea : ” Endexamais venderei o meu amor

a cambio duns versos…”

Laiaba soíño, o corazón do poeta…

                                 …………………………………………………

(foto subida da rede)