Título: A PONTE
Os principios quedan marxinados na cuneta, como cadáveres desprezados baixo as estrugas.
En aludes abátennos os mesquiños, coas súas palabras violentas.
E nós alleos, aquí ficando ante caldeiros baleiros, dicindo que non á tendencia.
Son sempre os mesmos.
Eles, coas súas caretas riseiras pero merdentas. Co seu cinismo en bandeiras.
Tratando de impor as leis da súa cobiza, da súa pobreza desatada.
Sempre os escuros, coas súas treboadas afiadas, coa repugnancia da ameaza.
Son sempre os mesmos, os miserables.
Odian, manipulan, terxiversan.
Calculan, emporcan, amedrentan.
E ante eles ti mais eu.
Ante eles, irmá, amigo, compañeira.
Ti mais eu, firmes no sentimento honesto, na mirada verdadeira, rexeitando a súa guerra.
Ti mais eu, irmá, amigo, compañeira. Feridos pero coa mirada ergueita.
Coa ponte conxugada. Aínda conxugada entre as nosas beiras.