Título: No oco
O vencello xorde no baleiro. Semento unhas letras que desprezan o abismo e avanzan, funámbulas, polo horizonte, camiño dun lugar ignoto. No oco do marco conflúen os sentimentos e a nudez do verbo. Na mirada, crecente, reméxese un feixe de desexos.
Canto máis me achego, máis grande semella o mundo e o poder das palabras ceibadas.
Pero alongo o preámbulo, degustando o intre anterior ao inmenso. E avanzo, amodo, descifrando as cores da harmonía.