A primeira semana de xullo Atlántica vaise desenvolver en 25 concellos de toda Galicia e consolídase en Portugal con 5 sedes
Máis de 90 funcións de 45 propostas escénicas diferentes desenvolvidas por 50 artistas procedentes de Brasil, Xapón, Portugal, Italia, Cuba, Salamanca, Zamora e Galicia
Descentralizado, transfronteirizo, multiformato e integrador: Atlántica 2024 renova o seu compromiso co territorio e a súa xente
Atlántica conta un ano máis co patrocinio xeral da Xunta de Galicia e da Deputación da Coruña e mais co apoio dos diferentes concellos que participan no festival
Toda a programación pódese consultar na web festivalatlantica.gal
O Festival Atlántica vén de presentar este xoves, 13 de xuño, o programa completo da súa duodécima edición, que se vai celebrar entre o 1 e o 7 de xullo. Na rolda de prensa participaron Natividade González, deputada de Cultura da Deputación da Coruña; Míriam Louzao, concelleira de Capital Cultural, Turismo, Educación e Memoria Histórica do Concello de Santiago; e Soledad Felloza, directora de Atlántica. Ademais, tamén acudiron ao evento Evelyne López Mussons, coordinadora de Atlántica en Portugal, e numerosos representantes de concellos, asociacións e colectivos colaboradores do festival.
Míriam Louzao comezou a presentación poñendo o acento sobre a capacidade de Atlántica para “facer transcender os contos do ámbito infantil programando actividades diversas para todos os públicos” en numerosos puntos de Santiago, comparándoos con “portos nos que recalará esta marabillosa travesía”. Pola súa banda, Natividade González gabou o labor do festival “na conservación do patrimonio inmaterial” e a súa habilidade para logralo “con actividades que non só ofrecen entretemento, senón tamén espazos para a reflexión e a aprendizaxe”.
Na súa intervención Felloza subliñou as cifras que avalan o éxito de Atlántica: unha semana de actividade con máis de 90 funcións gratuítas de 45 propostas diferentes desenvolvidas polos 50 artistas que actúan nas 30 sedes espalladas por Galicia e Portugal. Neste sentido, a directora do festival salientou “a ledicia e o esforzo que supón a consolidación de Atlántica como un evento transfronteirizo coa programación en cinco aldeas da Serra do Xerés”, que fai deste encontro “un dos poucos eventos das artes escénicas da Península que programa ao longo de sete días a unha beira e outra da raia”.
Como en edicións previas, Atlántica vai chegar ás grandes cidades como Santiago de Compostela, A Coruña, Vigo, Ourense e Ferrol, mais tamén a concellos de tamaño medio como Ribeira, Vilalba, Caldas de Reis, Betanzos ou Teo, e a concellos do rural como Pazos de Borbén, Dodro ou Alfoz, (Cuntis e Outes) entre outros. Unha capilaridade que se espalla polo territorio grazas á complicidade de múltiples axentes institucionais e da sociedade civil e que fai de Atlántica un ente cultural flexible, que se dá adaptado a públicos e espazos diversos. Un exemplo paradigmático deste comportamento é a descentralización do programa en Santiago, sede principal de Atlántica, onde as funcións urbanas conviven coa aposta decidida por barrios, lugares e parroquias do extenso rural do concello.
Escaparate das múltiples oralidades
Mais Atlántica 2024 non esquece a súa función reivindicadora da narración oral como disciplina artística, ben sexa coa programación de propostas de La Chana Teatro como a montaxe Pisando el llano, espectáculo inaugural, ou a singular Blancanieves, na que todas as personaxes son lámpadas, peza multipremiada que no 2023 acadou o Max ao mellor espectáculo infantil e xuvenil.
Haberá tamén espazo para as estreas Contar para vivilo, de Cándido Pazó, Contos de revolución. Entre Brassens e Neira Vilas, de Dani Blanco, Contos, cantos e outros tantos, da portuguesa Ana Sofía Paiva e as Lendas suburbanas de Quico Cadaval. E seguirá a aposta polos contos de terras afastadas e bañadas por outros mares, como as historias de fino humor de Yoshi Hioki e tamén pola potencia narrativa da terra e da que é bo exemplo o Premio Nacional Paula Carballeira.
Atlántica volverá transitar pola senda da narración oral como disciplina híbrida, facendo fincapé na boa maridaxe entre contos e música. Unha mestura que está a dar moi bos resultados entre o público infantil —2004-2024-Grandes éxitos de Caxoto ou Son animal de Paco Nogueira—, pero tamén co público adulto, como demostrará Su Garrido Pombo ao clausurar o festival con Patio de luces.
Contar o territorio
Non podía faltar nesta edición un dos formatos que acompaña a Atlántica dende o primeiro ano: os roteiros narrados. A colaboración con axentes locais expertos permite amosar o poder das historias como xeito de transmitir e dar a coñecer o patrimonio material e inmaterial. Este ano haberá en Santiago unha ruta en bicicleta polos castros da bisbarra e mais un percorrido polo petróglifos da Devesa da Rula e polo románico do rural. Reivindicarase tamén o legado da Igrexa de Vilar de Donas da man de Carola Casal e Carme Varela con 800 anos das Giocondas galegas, Guillermo Llorca guiará pola escultura urbana de Ferrol e José María Eguileta paseará pola evolución urbana de Ourense, por citar algunhas das doce actividades programadas.
Fiel á súa filosofía, Atlántica segue a amosar a súa faceta integradora: mantén o seu compromiso coas persoas con discapacidade auditiva programando funcións con interpretación en lingua de signos, regresará á aula de pediatría do CHUS e, como novidade desta edición, desenvolverá unha experiencia particular ”silandeira” con colectivos con TEA e TDH.
Sementando novos espectadores
Aínda que a maior parte do programa se vai desenvolver en xullo, o Festival Atlántica Miúdo volve ollar cara aos máis pequechos na recta final do curso escolar. Xa que logo, entre o 14 e o 22 de xuño haberá un programa especial concibido para o público infantil de centros de ensino de Santiago, Brión e Pazos de Borbén. Tamén están previstas funcións na Biblioteca Ánxel Casal e mais no Hospital Clínico Universitario de Santiago (CHUS). Alén diso, entre o 1 e o 7 de xullo, Atlántica inclúe unha grande oferta para a cativada e as súas familias que se pode consultar, co resto da programación, na web festivalatlantica.gal.
O XII Festival Atlántica é posible grazas ao patrocinio da Xunta de Cultura e da Deputación da Coruña e ao apoio dos concellos de Santiago de Compostela, Ferrol, Teo, Alfoz, Caldas de Reis, Dodro, Mugardos, Outes, A Pobra do Caramiñal, Ribeira, Sanxenxo e Vilalba.
Festival Atlántica
Atlántica, Festival Internacional de Narración Oral, naceu no ano 2013 con sede en Santiago de Compostela cunha clara vocación de ser un encontro de voces e historias de perfil atlanticista. Mantén o seu obxectivo de indagar nas raíces comúns das historias do océano, na procura da identidade cultural do Atlántico. Traballa a prol da posta en valor dunha arte escénica amarrada ao territorio, antiga pero adaptada aos tempos, e ampara, xera e difunde unha narrativa integradora, igualitaria e sostible.
Conta a lenda que vai tempo, polas terras de Cervantes, un lobishome arnal grandes estragos facía.
Moitos años e carneiros levaba xa degolado, mais ninguén era capaz de a vista botarlle encima.
Por aquel entón moraba, nunha aldea das montañas, desta bisbarra ancaresa, un home de gran carácter. Ía xa para ben tempo que o fillo deste veciño da súa aldea faltaba, ninguén sabía o por que.
Estaba o pai preocupado, razón non daba do caso, ata que un día lembrouse dunha maldición pasada.
Conta a xente da contorna que a historia que sucedeu, máis ou menos veu a ser, a que aquí vos participo.
O home de quen falamos, como xa dixen denantes, era xoto de carácter, enrabechaba por todo.
Era un mozallón o fillo, bo rapaz, traballador, a quen lle gustaba a festa para as nenas cortexar.
Cada cousa a seu tempo, era a opinión do mancebo, mais o pai non concordaba con este dito e rifaban.
Un día o enfrontamento alcanzou cotas maiores. Á festa de Pedrafita o mozo arelaba ir.
O pai teimaba que había unha queima que facer, o fillo que era pecado, en festivo traballar.
Ninguén quería ceder, pai e fillo se enlearon nunha forte discusión. Exaltado o vello dixo:
-Vaite, vaite para festa, e permita Deus que andes atrás das lobas, o mesmo, coma tras das mozas vas”
Nunca tal dixera o home! Pasadas xa unhas noites, desacougado o rapaz, cara o monte colleu rumbo.
En chegando a un lamazal envorcallouse na herba, polo orballo humedecida. Creto non daba do feito.
Cando tratou de se erguer, xa non o puido facer, e a catro pés a correr, presto botou para o cume.
O pai co paso do tempo lembrouse da maldición e a unha que por meiga tiñan, decidiu ir consultar.
Moi mal lle prestou á vella o que lle fixera ao mozo, non hai peor maleficio que o dun pai para o seu fillo.
-Non se pode maldicir xamais o teu propio sangue. Sangue lle has de facer pero sen dano causar.
Isto foi o que a bruxa, severa, lle dixo ao vello, este moi meditabundo para a casa se marchou.
Polo camiño acordou, que ao monte debía ir na mesma noite seguinte sen máis tempo que perder.
Armado cun bo coitelo,
levou consigo un rexelo, na procura daquel lobo no que o fillo se volvera.
A carón dunha toxeira atou o coitado año, agochándose entre as uces, a faca, xa preparada.
A media noite o rexelo comezou a estarrecer, era o lobo que chegaba a trabar en carne mol.
En vendo isto, o ancián, virándose cara o lobo, no lombo espetoulle o ferro; grande cortada lle fixo.
Ao colo, botoulle os brazos, exclamando – Fillo, fillo! e pedíndolle perdón. Moito salaiaba o vello!
Entón o pelexo do lobo pola ferida se abriu, desprendéndose do corpo coma se for un folecho.
Tras unha sacudidiña e un enlamarse entre as uces, por fin de novo o rapaz recuperou o seu ser.
Desta maneira remata a historia do lobishome,
non sei o que hai de certo, a min así mo contaron.
A peza conta a épica historia das 200 mulleres que hai 150 anos escavaron o Dique da Campá de Ferrol, a obra de enxeñería hidráulica máis importante do século XIX, transportando 245.000 metros cúbicos de terra e pedras en 11.600.000 cestos sobre as súas cabezas e, polo mesmo traballo, cobraban menos ca os homes
Dique, coproducido por Nova Galega de Danza e a Xunta de Galicia,a través do Centro Coreográfico Galego, poderase ver no Salón Teatro do Centro Dramático Galego de Santiago de Compostela os días 21, 22 e 23 de xuño, coas últimas entradas dispoñibles para o 22 e o 23 a través da plataforma Ataquilla
Na súa primeira colaboración con Nova Galega de Danza, Marta Pazos dirixe o espectáculo,cun equipo artístico e técnico composto integramente por mulleres, coa coreografía de Belén Martí Lluch e a música de Clara Aguilar, entre outras
A estrea absoluta do novo espectáculo de Nova Galega de Danza está xa á portas. A posta de largo de Dique terá lugar este venres,21 de xuño, no Salón Teatro do Centro Dramático Galego (CDG) de Santiago de Compostela, ás 20.30 h, coas entradas xa esgotadas para esta primeira función. A peza poderase ver, na mesma sala, o sábado 22 e o domingo 23, cos últimos billetes aínda dispoñibles que poden adquirirse a través da plataforma ataquilla.com.
Esta mañá tivo lugar a presentación da obra no ambigú do Salón Teatro do CDG. Dique, a agardada nova produción de Nova Galega de Danza con dirección escénica de Marta Pazos, é un espectáculo coproducido por Nova Galega de Danza e a Xunta de Galicia, a través do Centro Coreográfico Galego, que pon en diálogo a danza contemporánea e a danza tradicional galega nunha conversa que reflicte a conexión entre o pasado e o presente.
Na presentación de Dique en Compostela participaron Jaime Pablo Díaz, director artístico de Nova Galega de Danza; Marta Pazos, responsable da dirección escénica e da dramaturxia de Dique; Belén Martí Lluch, coreógrafa de Dique; a bailarina Estefanía Gómez, en representación do elenco de Dique; e Jacobo Sutil, director da Axencia Galega das Industrias Culturais (Agadic), que estiveron acompañados por Pilar Portela, directora do Centro Coreográfico Galego.
O director artístico de Nova Galega de Danza, Jaime Pablo Díaz, declarou que estaba “moi contento e moi agradecido do grandísimo equipo que conforma o proxecto, co que puidemos plasmar aquela xesta que aconteceu no Dique da Campá de Ferrol hai 150 anos”. Tamén quixo destacar que “a historia de Dique tiña que ser feminina”. “Despois de celebrar o noso 20 aniversario como compañía, con Nova Galega de Danza sentín a necesidade de contar esta historia -case descoñecida- de mulleres invisíbeis… e sabía que tiña que ser a través de mulleres; lanzámonos de novo á innovación, pero tendo sempre presente a nosa tradición, fuxindo de facer o mesmo, mudando novamente os conceptos, pero sen perder a esencia”. “Buscamos moita información sobre estas cargadoras de Ferrol, falamos con historiadoras e, canto máis afondábamos no relato, máis cousas sorprendentes encontrabamos”, avanzou o artista e produtor.
A directora escénica e dramaturga Marta Pazos destacou “a rotundidade, a forza e a xuventude que destila o espectáculo”. “Hai moita expectación para amosar este novo traballo. No meu traballo o interese é poñer no centro a personaxes non privilexiadas da historia desde unha perspectiva de xénero. E esta proposta de Jaime, a súa enorme xenerosidade, foi un agasaio, non podía dicir que non”. E engadiu: “Para min, a temática de Dique é a forza, a resistencia, a rotundidade da comunidade, da colectividade”. Sobre o corpo de baile, Marta Pazos quixo destacar “o seu labor titánico”: “é un elenco absolutamente comprometido co espectáculo e coa profesión. Dique é unha peza moi esixente, non é doada, e elas dannos ás para voar coa súa entrega”.
Pola súa banda, o director da Agadic, Jacobo Sutil, transmitiu “a súa ilusión e as gañas de ver esta nova proposta de Nova Galega de Danza, da man dun equipo magnífico”. E quixo convidar “a todos e a todas a que se acheguen esta fin de semana ao Salón Teatro do CDG a ver esta estrea”. “Admiro a Nova Galega de Danza, que leva moitos anos representando a nivel internacional a nosa danza e a nosa creatividade. E tamén a Marta Pazos: é un orgullo para nós e seguila en todos os seus pasos dentro e fóra de Galicia”. E rematou “desde Agadic tentamos fomentar a creación galega coa coprodución de espectáculos a través dun apoio non só económico, senón tamén de cesións de espazos de traballo, distribución e outras funcións para facer posibles estas novas estreas”.
Finalmente, a coreógrafa Belén Martí Lluch salientou que, “a través do corpo, do movemento, revelamos a esas mulleres que se sosteñen, que traballan, que festexan”. Mentres, a bailarina Estefanía Gómez convidou ao público a vir ver o espectáculo “porque aproxímase unha bomba, unha gran explosión”. “As bailarinas estamos entregadas en corpo e alma. Hai moita unión no elenco, xenerouse algo moi especial no noso traballo colectivo, cunha enerxía moi vibrante. A todas marcounos especialmente a visita ao dique militar de Ferrol: foi unha viaxe persoal moi singular cargada de sentimentos que agora trasladamos á escena”, concluiu a bailarina.
SOBRE O ESPECTÁCULO
Dique nace do desexo de recuperar unha historia esquecida: o labor das mulleres na construción do Dique da Campá de Ferrol. Na súa execución, entre 1874 e 1879, 200 mulleres, as estibadoras, retiraron 245.000 metros cúbicos de terra e pedras que transportaron en 11.600.000 cestos sobre as súas cabezas -58.000 cada unha delas-. E, polo mesmo traballo, cobraban menos ca os homes.
No 150 aniversario do inicio da súa construción, a obra de enxeñería hidráulica máis importante do século XIX, Nova Galega de Danza convidou a directora de escena Marta Pazos para realizar a súa homenaxe a aquela xesta. Un xogo de cores, texturas e contrastes sobe á escena para ofrecer un desafío visual único. A peza explora os límites da forza mentres o telúrico se apodera da escena. En Dique hai resistencia e esforzo, pero afloran, tamén, a delicadeza e o lixeiro.
Tradición e modernidade. Forza e resiliencia. Sindicalismo e empoderamento. Solidariedade e comunidade. Celebración e renacemento. Toda unha chea de emocións e sentimentos conflúen en Dique para narrar a historia daquelas estibadoras ou “cargadoras” silenciadas e crear un espazo de reflexión que, nun acto de xustiza poética, está artellado polo labor dun equipo composto integramente por mulleres nos eidos artístico e técnico.
FUNCIÓNS ‘DIQUE’
Salón Teatro do Centro Dramático Galego (Santiago de Compostela)
Venres 21 de xuño | 20.30 horas | ESTREA ABSOLUTA | ESGOTADAS
A artista de Ourol percorrerá Galicia a finais deste ano e comezos do 2025 cunha xira que xa conquistou algunha das grandes cidades de España
As entradas para estes concertos e os xa anunciados deste verán no Festival do Pasatempo e Festival SonRías Baixas están xa á venda en sabelamusic.es e enterticket.es
A gran xira de Sabela tocará terras galegas a finais deste ano e comezos do seguinte. Baixo o nome de “Hi, My Love Part”, Sabela fará un percorrido por 10 salas e 2 festivais nos que presentará o seu novo son e a súa nova música, pertencente ao EP que espera publicar a finais deste mesmo ano. A xira por salas galegas terá comezo na sala Ruído (Ferrol, 28 de setembro), e pasará pola sala Masterclub (Vigo, 12 de outubro), a sala Riquela (Santiago de Compostela, 25 de outubro), a sala Clavicémbalo (Lugo, 26 de outubro), o Pub Gatos (Melide, 9 de novembro), a sala Auriense (Ourense, 30 de novembro), a sala A Arca da Noe (Vilar de Santos, 1 de decembro), a sala A Pousada da Galiza Imaxinaria (Boiro, 1 de febreiro de 2025) e a sala Garufa Club (A Coruña, 8 de febreiro de 2025). Estas datas súmanse aos concertos xa anunciados do Festival do Pasatempo (Betanzos, 6 de xullo), do Náutico de San Vicente (O Grove, 20 de xullo) e do festival SonRías Baixas (Bueu, 1 de agosto). As entradas xa están dispoñibles na súa páxina web, sabelamusic.es, e en enterticket.es.
A artista galega chega a Galicia despois de levar o seu directo a algunhas das grandes cidades de España. En 2024, a de Ourol tocou en grandes salas de Madrid, Barcelona, Valencia, Sevilla, Oviedo, León, Valladolid, Jaén, Salamanca, Logroño, Ponferrada, Palencia e Tafalla. Tamén foi a protagonista de Galicia Escena PRO, a maior feira de artes escénicas de Galicia, cun concerto en Santiago de Compostela co que puxo fin á primeira parte da súa xira. Sumando as datas anunciadas hoxe, o tour de Sabela escala a 25 presentacións en vivo.
Nestes concertos, Sabela presentará o seu novo tema, “Hi, My Love”. Unha proposta ambiciosa de levar o seu xa característico pop electrónico a un son máis internacional, pero mantendo ben presentes as súas raíces. Este sinxelo é o primeiro adianto do seu novo EP, que espera ver a luz no medio do tour, a finais deste ano 2024.
MÁIS SOBRE SABELA
Sabela Ramil é unha das caras visibles desta nova onda de pop electrónico que triunfa no panorama musical actual. Coas súas tinguiduras animadas e bailables, Sabela converteuse xa no gran alicerce deste xénero en Galicia. As súas cancións acumulan centos de miles de reproducións, conquistando en directo grandes cidades ao longo de España como Madrid, Barcelona, Valencia ou Sevilla entre outras, así como festivais da talla do Festival Noroeste, o SonRías Baixas ou o propio O Son do Camiño. Sabela está mergullada neste 2024 nunha gran xira por todo o país. Ademais, tamén fará oco para levar o seu directo a festivais como os xa anunciados SonRías Baixas e Festival do Pasatempo durante o verán, ao que se lle sumarán máis datas que irá anunciando proximamente. Con todo isto, a finais de ano Sabela presentará o seu novo EP, no que Hi, My Love, publicado en maio deste mesmo ano, é xa o seu primeiro sinxelo. Desta maneira culmina así un ano totalmente prolífico para a de Ourol.
A artista de Ourol soubo madurar o seu proxecto para levalo a unha nova etapa da súa carreira, e a pesar de contar cun estilo xa propio e identificable,aposta forte por un son máis internacional mantendo elementos tradicionais galegos, fortalecendo así as súas raíces. Hi, My Love precede a temas como Cenizas, Ya No Me Quiero Ir ou Cidade Desexo,que veñen de obter grandes números de escoitas nas súas cancións. Este éxito afianzou unha carreira que conseguiu encandear ao público nos seus directos e de lograr colaboracións con grandes artistas como Andrés Suárez, Baiuca, Xoel López, Tanxugueiras, Luisa Sobral ou Diogo Piçarra, así como de alzarse tamén con premios como o Premio aRi[t]mar 2020 á Mellor Canción en Galiza por Despedida.
O Festival Internacional de Arpa Vila de Noia contará este ano con seis escenarios: o Claustro de San Francisco e a Rúa do Curro únense aos situados na Igrexa Museo de Santa María A Nova, o Teatro Coliseo Noela e a Praza do Tapal
O evento arrancará, por terceiro ano consecutivo, cun encontro do alumnado das escolas de arpa de Galicia e cunha foliada aberta á cidadanía
O Festival Internacional de Arpa Vila de Noia, coñecido como Noia Harp Fest, vén de presentar esta mañá o cartel e programación da súa 11ª edición, que se celebrará do 8 ao 10 de agosto. Serán tres xornadas que se caracterizarán pola ampla pluralidade estilística, con concertos de folk, jazz ou clásica, e na que a protagonista absoluta será, de novo, a interpretación musical a través da arpa.
O Noia Harp Fest, que conta co apoio do Concello de Noia, da Xunta de Galicia a través da Axencia Turismo de Galicia e da Deputación da Coruña, é o único evento do noroeste peninsular que ten como eixo vertebrador a música producida pola arpa en toda a xeografía planetaria. A diversidade estilística e de públicos é, sen dúbida, unha das principais características do evento que dirixen Alba Barreiro, Beatriz Martínez e Rodrigo Romaní, quen salienta que o festival “non se parece a ningún outro, pois reúne unha especial combinación de elementos que lle confire unha personalidade única, con concertos de proximidade e para prazas a ceo aberto, e que non entende de fronteiras”.
Neste 2024, arpistas e bandas de Alemania, Escocia, Francia, Senegal e Ucrania formarán parte do cartel do festival, no que se integrarán, como é habitual, artistas e colectivos galegos. Así, a música da arpa soará ao longo de tres xornadas por toda a localidade, que este ano acollerá máis escenarios ca nunca: un total de seis espazos serán sede do NHF. É o caso daIgrexa Museo de Santa María A Nova, o Teatro Coliseo Noela, o Liceo de Noia e a Praza do Tapal, ás que se unen, nesta ocasión, o Claustro de San Francisco e a Rúa do Curro.
O NHF comezará, por terceiro ano consecutivo, co Encontro do Alumnado das Escolas de Arpa de Galicia, unha proposta que procura estimular a relación e crear unidade entre as e os instrumentistas máis novos do país. Deste xeito, máis de 25 nenas e nenos de distintas localidades galegas darán conta dos seus coñecementos e xuntos interpretarán, como peche do concerto, un tema en común. A cita será o xoves 8 de agosto no Liceo de Noia. Xa en horario de tarde, a Rúa do Curro será o punto no que se desenvolva a Foliada de benvida ao Noia Harp Fest, na que participarán arpistas de SonDeSeu. A intérprete, cantante e compositora alemá Nadia Birkenstock, recoñecida pola súa destreza coa arpa celta, será a responsable de abrir ás 19.00h a xornada do venres 9 cun recital na Igrexa Museo Santa María A Nova. Os concertos continuarán pola noite no Teatro Coliseo Noela. No recinto actuará Solomiia Savchuk, moza ucraniana residente en Ferrol e destacada intérprete de Bandura, un instrumento do seu país de corda pulsada que combina elementos da cítara e o laude; e o dúo escocés Rachel Hair & Ron Jappy, que ofrecerá un dos directos máis esperados deste ano. Ambos músicos son recoñecidos intérpretes de ‘clarsach’ (arpa escocesa) e guitarra acústica no seu país e presentarán no Noia Harp Fest o seu lanzamento máis recente, SPARKS, un traballo no que regresan ás súas raíces, nas Highlands, e no que presentan unha mestura ecléctica de jigs, reels e marchas de Escocia, Irlanda e Illa de Man.
De cara ao sábado 10 de agosto, a francesa Camille Levecque inaugurará o Claustro de San Francisco como sede do Noia Harp Fest. Será un concerto íntimo no que o público do festival poderá coñecer por vez primeira o traballo da intérprete, que ten colaborado con artistas como Mike Oldfield, Hélène Grimaud ou Benoit Fromanger. Xa pola noite, a partir das 21.00 horas, a emblemática Praza do Tapal acollerá unha noite marcada pola experimentación e que contará coa música de Descofar e Momi Maiga.
Descofar é un trío bretón que se define como “un híbrido do alento melódico da música bretoa, a potencia do post-rock compacto e a intensidade inmediata da improvisación”. A banda de Brest pasa da disonancia ao lirismo referenciado e dos arpexios brillantes aos riffs ruidosos, polo que o movemento estará garantido. O peche chegará co cantante e intérprete senegalés Momi Maiga, virtuoso da kora e atrevido compositor, que presentará no Noia Harp Fest o seu primeiro disco, NIO. Sobre o escenario, un cuarteto composto por kora, violín, violonchelo, percusión e voz (Maiga canta principalmente en mandinka e wólof) ofrecerá unha viaxe a camiño entre o jazz, o flamenco e a tradición oral de Senegal.
