O seu director describe o que se poderá ver este sábado da seguinte maneira:
O que imos ver nesta sesión non é unha película. É a evocación dunha película. Unha película desaparecida.
Canto de emigración. Romance en imágenes sobre motivos gallegos (1935) foi un insólito filme de vangarda no que o ourensán Tony Román retratou o drama da emigración galega, procurando emular o cine dos grandes directores soviéticos, que aspiraban a un “cine puro”.
Canto de emigración non se conserva, pero si quedan vestixios: o debuxo de Castelao no que se inspirou; un feixe de fotografías publicadas na prensa da época ou gardadas polo seu protagonista; un argumento detallado; e, sobre todo, a partitura que Teódulo R. Páramos compuxo para acompañar pormenorizadamente as imaxes.
A partir deses materiais construímos esta evocación. A Orquesta Clásica de Vigo adaptou a música orixinal para a ocasión. A ela sincronizamos o argumento e máis as fotografías, e incorporamos fragmentos doutras películas coas que Canto de emigración se emparentaba.
O resultado é o que imos ver. Sabemos que é imposible devolverlle a vida a unha película perdida. Pero si podemos imaxinala.
Logo da proxección manteremos un coloquio con Pepe Coira, salientábel guionista que traballa en ficción televisiva así como longametraxes e series documentais (Cuñados, Rapa, Hierro, Mareas Vivas, As leis de Celavella, Hotel Vidago, A Seara…) . Foi director do CGAI e é autor de diversas monografías e colaboracións en publicacións sobre historia do cine.
A Galería NÉBOA presenta Subir ao ceo, exposición individual de Alejandro Rego (A Coruña, 1993).
O vindeiro sábado 15 de febreiro ás 12:30h inaugúrase Subir ao ceo, a nova exposición individual do artista Alejandro Rego (A Coruña, 1993). A mostra, que poderá visitarse ata o 29 de marzo, explora a fronteira entre a pintura e a fotografía a través dun enfoque visual innovador e reflexivo, facendo do ceo un espazo de experimentación artística.
Un lenzo “en branco”, pero de cor azul. A posibilidade de facer unha pintura abstracta coa cámara de fotos. Unha pintura que se modifica continuamente, que sempre é diferente, sempre nova. E, sen embargo, sempre a mesma.
O ceo é un lugar de experimentación. Un lugar onde buscar a fronteira entre a pintura e a fotografía, entre a abstracción e a representación. As variacións, nun só día, son infinitas.
A serie de obras que se presenta na galería NÉBOA xorde dunha selección de polaroids de formato minúsculo (6 x 6 cm) que, paradoxalmente, intenta abarcar o inabarcable: a inmensidade do ceo.
O título da instalación, “Subir ao ceo”, responde a un dobre sentido. Por unha parte, literalmente, ao xesto de mirar cara arriba. Contemplar. Abstraerse mirando cara as nubes e contemplando a súa beleza, o seu carácter efémero e etéreo. Por outra parte, nun sentido metafórico, “Subir ao ceo” fala doutro tipo de abstracción. Unha abstracción que a arte, tradicionalmente, compartiu con outras disciplinas como a relixión, a meditación ou a filosofía. A abstracción que carrexa a busca dun sentido.
A través da mirada, trátase de atopar significado. Beleza. Orde. Harmonía. Moitas foron as formas de denominar ese algo. Algo que nos permita vivir en paz. Vivir en paz aquí abaixo.
A relixión cristiá, por exemplo, plantexou ese sentido como un ceo despois da vida, como unha segunda vida en lugar da morte. Non é vontade deste proxecto a busca dese paraíso prometido pola Igrexa (aínda que o tema representado implica, non se pode negar, este tipo de connotación); ao contrario, trátase aquí de explorar esa fonte de beleza constante, ese manancial visual que non se seca, que é o ceo.
É difícil, en definitiva, engadir moito máis. Porque é difícil “poñer palabras ao ceo”. Algo tan inmensurábel como o ceo non se define facilmente. É difícil falar daquilo que nos cativa visualmente.
O propio feito de crear algo visual, de expresarse a través das imaxes, é consecuencia, a miúdo, da incapacidade para dicir o mundo por escrito. Ás veces, en resumo, é mellor calar e deixar que os ollos falen.
Ludwig Wittgenstein, ao remate do Tractatus: “Sobre o que non se pode falar, mellor é gardar silencio”.
Alejandro Rego (A Coruña, 1993) é licenciado en Filosofía pola Universidade de París-Sorbona e ten un Máster en Fotografía na Escola PIC.A-PHotoEspaña de Alcobendas, Madrid. Participou en diversas exposicións individuais e colectivas tanto en España como en Francia, entre as que destacan: Haikus (Lou Pascalou, París, 2017, e Fórum Metropolitano, A Coruña, 2018), A Chaira. Imaxes dunha terra en calma (Alexandre Bóveda, A Coruña, e Festival de Pardiñas, Lugo, 2018), El espaciointermedio (colectiva, Centro de Arte de Alcobendas, PHE 19, 2019), Cuatro esquinas (Galería Spazo, A Coruña, 2019), Xuventude Crea (colectiva, Igrexa da Universidade, Santiago de Compostela, 2018 e 2020), Novos Valores 2020 (colectiva, Museo de Belas Artes, Pontevedra, 2020), Galería (Sala El Águila, Madrid, 2021), PHE 21 (Sala El Águila, Madrid, 2021), La fatiga (Zlick, A Coruña, 2021), Poética de asfalto (A. C. Alexandre Bóveda, A Coruña, 2021), À propos d’un fleuve (Galerie Troismurs, Savennières (Angers), Francia, 2022), Estratexias de explotación (O Vello Cárcere, Lugo, 2023).
Así mesmo, a súa obra formou parte de festivais como Circulation(s). European Young Photography Festival (Le 104, París, Francia, 2019), PhotoSCHWEIZ 19 (Zúric, Suíza, 2019), os X Encontros de Artistas Novos da Cidade da Cultura (comisariados por Rafael Doctor, Santiago de Compostela, 2020) e PHotoEspaña 2021. No 2018 recibiu o premio Xuventude Crea da Xunta de Galicia na categoría de fotografía pola serie Still Life e o premio Viaxarte do Concello da Coruña pola serie Recuerdos compulsivos; en 2020, o premio Novos Valores, outorgado pola Deputación e o Museo de Belas Artes de Pontevedra. No 2021 publicou a súa primeira obra editorial, o fotozine La fatiga, editado pola editorial Amor de Madre.
Información práctica:
Inauguración: sábado 15 de febreiro ás 12h30
Lugar: Galería NÉBOA, Rúa Lamas de Prado 31, Lugo
Artista: Alejandro Rego
Duración da exposición: 15 de febreiro – 29 de marzo
O evento cultural, cuxo cartel é secreto ata que o público desembarca no arquipélago, volverá ofrecer unha pequena mostra da creación contemporánea mais estimulante do momento
A programación musical do venres 25, ao coincidir cunha xornada festiva, estenderase ao longo de todo o díaO Sinsal, recoñecido por tercer ano consecutivo como o festival de música máis destacado de Galicia polos profesionais da cultura
Sinsal SON Estrella Galicia, un dos encontros sonoros máis singulares do panomara musical estatal, celebrará a súa nova edición os días 25, 26 e 27 de xullo na illa de San Simón (Redondela). O evento cultural, cuxo cartel é secreto para o público ata que este desembarca no arquipélago de San Simón e Santo Antón, volverá ofrecer unha pequena mostra da creación contemporánea máis estimulante do momento a través da participación de numerosas bandas e solistas chegadas de diversas rexións de todo o mundo. Como novidade, ao coindir a xornada festiva do 25 en venres, este ano a actividade estenderase ao longo de todo o día, no lugar de ser unicamente en horario de tarde.
Sinsal SON Estrella Galicia, que conta co apoio da Deputación de Pontevedra, Turismo Rías Baixas, Xunta de Galicia e SON Estrella Galicia, é unha iniciativa cultural que naceu para visualizar as artistas próximas á creación contemporánea da escena galega e estatal, mais tamén abriu o espazo para acoller a numerosas para creadoras e creadores do ámbito internacional: en cada edición, é habitual poder coñecer propostas de estilos moi diversos e de formacións de diferentes países de Europa, África Asia ou América. Todos os anos os abonos e as entradas esgótanse axiña.
A súa programación musical acompáñase, ademais, de numerosas actividades paralelas divulgativas, á fin de dar a coñecer a historia, a memoria e o patrimonio cultural e natural de San Simón – como os roteiros Descubre San Simón,Illario Pantasma e Andaina con Amarturmar– ademais de propostas vinculadas á sostibilidade ambiental e concienciación, como a activación da nova liña #SinsalSenRastro, a iniciativa para transformar o modelo de xestión de residuos; -e que no 2024 supuxo a redución nun 30% do volume dos mesmos-; ou mesmo da recuperación e posta en valor dos arquivos sonoros, que se traducen en iniciativas recollidas na nomeada Escola Sinsal.
Sinsal, o festival de música mellor valorado en Galicia
O ‘Observatorio de la Cultura’ da Fundación Contemporánea vén de sinalar no seu informe ‘Lo mejor de la cultura 2024’ ao Festival Sinsal como a proposta musical máis destacada do país por terceiro ano consecutivo, ademais de manter -tamén desde 2022- o posto como segunda iniciativa cultural mellor valorada polos profesionais do sector en Galicia. Desde a dirección do festival, esta nova é acollida con gratitude e agradecemento ás compañeiras e compañeiros da cultura por ter presente a Sinsal -un evento modesto e limitado a 800 persoas ao día- nas súas valoracións.
A nivel estatal, na clasificación das iniciativas culturais mellor valoradas polo seu compromiso social e desenvolvemento sostible, Sinsal tamén sube de novo por tercer ano consecutivo e se sitúa no 6º posto, unha mención que referenda o compromiso que o Festival Sinsal mantén cos ODS e o impacto positivo, e que no 2024 reforzou coa posta en marcha da iniciativa #SinsalSenRastro.
Os recoñecementos chegan tamén nos Iberian Festival Awards, os premios da industria dos festivais de España e Portugal, un evento no que o Festival Sinsal SON Estrella Galicia é finalista nas categorías Mellor Programa Cultural, Contribución á igualdade -galardón que se lle outorgou no 2023-, Mellor Aloxamento e recepción e Mellor Promoción Turística. O 15 de marzo daranse a coñecer os gañadores nunha gala.
Camiño Escena Norte abre o prazo de inscrición para participar na súa sétima edición, que terá lugar do 12 de setembro ao 26 de outubro
O programa de intercambio cultural estenderase neste 2025 ata un sexto territorio da Península Ibérica: A Rioxa
As compañías de artes escénicas galegas que desexen presentar os seus espectáculos para xirar polos escenarios de Asturias, Cantabria, Euskadi, Navarra e A Rioxa poderán achegar as súas propostas desde hoxe mesmo e ata o 21 de febreiro a través do espazo web www.escenanorte.com
Camiño Escena Norte, o programa de intercambio cultural por medio das artes escénicas que conecta a produción de Galicia, Asturias, Cantabria, Euskadi e Navarra, celebrará a súa sétima edición do 12 de setembro ao 26 de outubro de 2025. A nova tempada deste proxecto, que abrangue entre outras iniciativas unha programación itinerante de espectáculos de teatro, danza e artes do movemento e novo circo, chega ademais cunha importante novidade a nivel territorial coa incorporación d’A Rioxa.
Hoxe mesmo Camiño Escena Norte abre o prazo de inscrición para que as compañías presenten as súas candidaturas para ser parte da sétima edición do proxecto a través do seu eixe central: o Itinerario Constelacións, unha programación que ofrece varias funcións de cada peza polos distintos territorios que conforman o programa cultural. As propostas pódense presentar ata o vindeiro 21 de febreiro a través da páxina web do CEN, www.escenanorte.com.
Tal e como se expón na propia web de Camiño Escena Norte, os criterios de selección dos espectáculos -a través de comisións territoriais con 5 persoas expertas por comunidade- estarán baseados na calidade, diversidade de linguaxes e estéticas e valor cultural dos mesmos, pois CEN nace precisamente coa intención de mostrar o mellor das artes escénicas de cada un dos territorios que conforman o proxecto.
Un total de 30 expertas en artes escénicas traballarán de xeito colexiado. Nun proceso transparente e garantista, cada experta realizará unha selección previa para, despois, en común, realizar unha clasificación conxunta da que sairán tanto os 18 espectáculos (3 por territorio) que formarán parte do Itinerario Constelacións, como os 36 (6 por comunidade) que formarán o Catálogo de Espectáculos Recomendados Camino Escena Norte. Este documento é unha ferramenta que, desde 2023, serve de promoción e apoio ás profesionais das artes escénicas para favorecer a distribución das súas creacións en todo o territorio estatal, alén do propio ámbito do CEN.
Logo dunha edición de resistencia, Camiño Escena Norte regresa con forza grazas á incorporación de A Rioxa. Trátase do sexto territorio que conforma o programa, nado no 2019 coa intención de visualizar, difundir e distribuír as artes escénicas profesionais galegas, asturianas, cántabras, vascas e narravas alén das súas fronteiras. Así, a asociación AESCENA e o Goberno da Rioxa súmanse a unha iniciativa da que xa forman parte as asociacións profesionais Escena Galega, EscenAsturias, ACEPAE, Eskena e ESNA, ademais de gobernos autonómicos, provinciais e forais.En Galicia, Camiño Escena Norte conta co apoio da Xunta de Galicia a través da Agadic.
Ademais do Itinerario Constelacións, Camiño Escena Norte desenvolve toda unha inxente actividade paralela a través do Camiño Expandido. É o caso do citado Catálogo de Espectáculos Recomendados Camino Escena Norte, así como do evento profesional Habitación Peregrina PRO, os encontros das compañías co público e outras iniciativas que se darán a coñecer nas semanas previas ao inicio da sétima edición.
A cabeza de Bastián, repleta de lembranzas, descansa entre as súas mans, curtidas por duros traballos e o paso do tempo. Os brazos, fortes pero cansos como pólas de carballo vello, apoian os cóbados nas súas longas e fráxiles pernas. Sentado nunha cadeira, escoita o crepitar do lume, a súa única compañía. Cos ollos pechados, viaxa a tempos pasados, lugares onde a mocidade e o vigor, eses compañeiros inseparables, hoxe ausentes, formaban parte do seu día a día.
A piques de quedarse dormido escoita uns repetitivos golpes na porta. Abre os ollos, pestanexa con desconfianza e, treméndolle as mans, diríxese á xanela. Fóra a chuvia torrencial bate con furia no chan, mais non ve ninguén.
—Boh!, debeu ser algo do meu maxín. Desde hai un tempo penso que escoito e vexo cousas, que logo resultan ser simples fantasías —exclama en voz alta, tentando afastar esas sombras que ultimamente o atormentan, mentres se dirixe de novo á cadeira.
Tras meter un par de cotos ao lume, volve sentar, coa cara entre as mans entrelazadas, e coa vista fixa no lume, retorna ao pasado. Hai quen di que moitos dos feitos de antes, aínda que esquecidos, sempre atopan un camiño para volver. Un ruído tras del fai que dea un brinco e que case caia ao chan. Alguén se achega. Levántase coa respiración entrecortada.
—Bastián, es ti? —fatigosa, soa a voz dunha muller.
—Ana? Non pode ser certo —responde nunha especie de murmurio, ao tempo que se achega a ela.
—Si, son eu —responde, mentres lle entrega unha especie de axenda e desaparece sen máis.
Abraiado abre o que lle veñen de dar e atópase que se trata do diario de Ana. Non dá creto ao que está lendo. O día a día do tempo transcorrido con Ana ata a súa morte ocorrida en circunstancias sen aclarar. Volve á súa mente aquela tarde que tras chegar de pasar o día no andamio pintando a casa de Merceditas non a atopa na casa. Busca por todos os arredores e nada, ata que unha terrible sospeita o asalta. Diríxese ao pozo e alí aparece o cadáver dela flotando. Accidente?, suicidio? A autopsia non chegou a revelar claramente o sucedido, aínda que se decantaba máis por un suicidio que por algo accidental.
Temblándolle as mans, pasa as follas rapidamente ata chegar ao derradeiro día. Alí estaba a explicación ao sucedido a tarde daquel caloroso mes de xullo de había, case dez anos. A súa mirada queda atrapada na última frase: “Un mal paso e comecei a escorregar…
Pecha o diario e por primeira vez en moitos anos, sente unha misteriosa paz. Bastián volve sentar e con coidado ceiba o diario ao lume, deixando que a verdade se extinga nas chamas desprendendo unha luz cálida e reconfortante que lle devolve a paz.
Ao día seguinte, antes de despuntar a aurora, tras asearse e vestirse, abandona a casa rumbo a un destino descoñecido.
Desde aquela, ninguén o volveu ver. O enigma da morte de Ana e a desaparición de Bastián seguen a permanecer no maxín das xentes do lugar. A casa, pechada a cal e canto, é un tema recorrente nos comentarios daqueles que algunha noite pasan fronte a ela. Aseguran que se pode observar a través da xanela media aberta o resplandor do lume saíndo da lareira formando no ceo unha especie de silueta que lles lembran a Bastián. Porén, ninguen se atreve a achegarse moito á vella mansión, por mor a que algo sobrenatural poida suceder.
E así a casa vai agonizando, cada vez máis esborrallada, envolta nunhaaura de misterio e inquedanza que ninguén pode ignorar.
A Sala Garufa Club acollerá o concerto de presentación do novo disco de Amoebo, Escándalo no escuro, que verá a luz o 7 de marzo
As e os amantes da boa vibra xa poden marcar en vermello o venres 14 de marzo no seu calendario: a partir das 22.00h, Amoebo promete un directo de alta voltaxee moito baile para presentar na Coruña os temas do seu novo traballo discográfico
As entradas para o directo, que contará cun convidado moi especial, French Riviera, están xa dispoñibles a través da plataforma Entradium:
Provocación, escuridade, sexo, paixón, ansia, medo ou dor… Escándalo no escuroserá un dobre álbum con 14 novas cancións, das que xa se coñecen os sinxelos Lobishomes e Unha foto e nas que Amoebo explora os ritmos máis urbanos, mesturados co pop dos 2000, dando paso, tamén, aos sons máis rockeiros
Unha das propostas máis destacadas e deshinibidas da escena emerxente galega xa ten data para presentar ao vivo o seu próximo traballo discográfico: a Sala Garufa Club da Coruña acollerá a posta de largo de Escándalo no escuro, o novo disco de Amoebo, que verá a luz o vindeiro 7 de marzo.
As e os amantes da boa vibra xa poden marcar en vermello o venres 14 de marzo no seu calendario: a partir das 22.00h, Amoebo promete un directo de alta voltaxe e moito baile para presentar este ambicioso dobre álbum, con 14 novas cancións que chegarán a golpe de provocación, escuridade, sexo, paixón, ansia, medo ou dor, e das que xa se coñecen os sinxelos Lobishomes e Unha foto. En Escándalo no escuro, Amoebo explora os ritmos máis urbanos, mesturados co pop dos 2000, dando paso, tamén, aos sons máis rockeiros.
As entradas para o directo, que contará cun convidado moi especial, French Riviera, e moitas outras sorpresas, están xa dispoñibles a través da plataforma Entradium:
ESCÁNDALO NO ESCURO, UN DOBRE ÁLBUM QUE DARÁ QUE FALAR NESTE 2025
Amoebo xa o adiantou: “En 2025 faremos un dobre álbum no que convivirá a dualidade de dous estilos que a primeira vista poden parecer contrarios”. Este dobre LP verá a luz o venres 7 de marzo e promete non deixar indiferente a ninguén. O título, Escándalo no escuro, é un preludio da temática que veremos: polémica, provocación, escuridade, sexo, paixón, ansia, medo ou dor. Pero este título non só lle dá voz ás letras do disco, senón que a escuridade verase reflectida nuns sons máis agresivos, mantendo, tamén, a mestura de estilos que sempre caracterizou ao proxecto: música urbana que se alimenta de ritmos latinos e do idol pop de culto dos 80 aos 2000.
O novo LP estará conformado por dúas caras (A e B), con seis temas e dous skits cada unha. Na cara A predominarán os ritmos máis urbanos, mesturados co pop dos 2000, tomando como referentes a divas como Madonna, Britney Spears, Dua Lipa ou Bad Gyal. A cara B estará tinguida de sons máis rockeiros, nos que se percibe o pasado metaleiro dos artistas: as guitarras e os baixos érguense como protagonistas absolutos, cun fondo urbano e actual, para conformar unha mestura enérxica, agresiva e festiva.
AMOEBO, UNHA BANDA EMERXENTE SEN TAPUXOS
Amoebo estableceuse como unha das propostas máis destacadas da escena musical emerxente galega. Co seu primeiro LP Cada vez mellor, producido por David Fernández, o artista consolidou un son que combina pop-funk e electrónica con influencias urbanas. A súa música, cargada de ironía e desinhibición, aborda temas de amor non romántico, liberdade de expresión e celebración da vida.
O verán de 2024 veu cargado de traballo para Amoebo, quen presentou o seu show en escenarios galegos de referencia como O Son do Camiño, o Atlantic Pride, o Festival de la Luz, o Atardecer no Gaiás ou o Surfing the Lérez. Tamén apareceu en recoñecidos estudios de televisión, como o mítico Luar, da TVG; o primeiro programa drag en galego, Raíña-me, da plataforma dixital A Galega; ou no Especial Fin de Ano da TVG, onde compartiu cun público entregado o seu sinxelo SQ.
Amoebo foi unha das bandas seleccionadas para formar parte da aceleradora musical Son Emerxente de Fundación Paideia. Nela traballou con profesionais da industria galega como Patricia Hermida, Juan de Dios, Xaime Miranda, NONONON Lab ou The Office Comunicación. Esta aprendizaxe sobre o sector axudou a levar o proxecto ao seguinte nivel, para preparar o lanzamento do seu ambicioso e agardado novo álbum, Escándalo no escuro, neste 2025.