O Instituto de Estudos Chairegos, o Concello de Vilalba e Edicións Xerais de Galicia convocan o VI Premio “Agustín Fernández Paz” de Literatura Infantil e Xuvenil pola Igualdade.
NOTA_INFORMATIVA_CONVOCATORIA_VI-PREMIO-copiaDescargar Díptico BASES
Título: AGULLA
Senlleiro na deriva, arrímase á crenza. Na fractura escolle as partes del que teiman en crer.
En crer. No fío. Na agulla que tece e na que sutura.
A compañía de teatro de vangarda Voadora estreará o vindeiro 5 de maio, en Santiago de Compostela, a súa nova creación, Hoax Hamlet. A peza, dirixida por Hugo Torres -intérprete, músico e director artístico da troupe-, e coa que compañía celebra 15 anos sobre os escenarios, terá a súa estrea estatal no marco da nova edición do festival Escenas do Cambio, cuxa programación foi presentada esta semana.
“Hoax Hamlet é unha fábula, un monstro, unha historia de amor, un fillo. É teatro, pero tamén é outra cousa”, avanza Hugo Torres, quen tamén asina, xunto a Fernando Epelde e Diego Anido, a dramaturxia da obra. “Esta peza é unha homenaxe ao noso equipo técnico, ás persoas que traballan habitualmente con nós e que, en xeral, nunca vemos sobre un escenario”, sinala.
Así, sobre o texto de Fernando Epelde e a escenografía de Marta Pazos, Torres dirixe unha peza coral na que participarán, tanto en escena como coa interpretación de música en directo, Montse Triola (distribución), Pablo Chaves Maza (axudante de escenografía), David Rodríguez (son), Iván Núñez Casal (iluminación) e Vicente Conde (administración), entre outros nomes, e que conforman o equipo técnico da compañía. O espectáculo tamén conta coa música orixinal de Hugo Torres acompañado por novas creadoras, como son Mariña Paz Otero e Tom Archi, e a iluminación de Iván Núñez Casal.
A estrea de Hoax Hamlet será o xoves 5 de maio, ás 20.00 horas, na Cidade da Cultura, espazo no que a propia compañía realizou unha residencia creativa nos meses de novembro e abril. As entradas xa están dispoñibles no web https://escenasdocambio.org/es/venta-de-entradas/.
XIRA DE OTHELLO
Por outra banda, o espectáculo de Voadora Othello, dirixido por Marta Pazos, segue coa súa xira internacional e galega esta primavera. A creación poderase ver, nas vindeiras semanas, no alemán 39º Heidelberg Stückemart (8 de maio), no Teatro Nacional São João de Porto (21 e 22 de maio), no Pazo da Cultura de Narón (28 de maio) e, finalmente, no Teatro Principal de Ourense (9 de xuño). Othello é unha visión transgresora da obra de Shakespeare, celebrada por público e crítica desde a súa estrea absoluta en Madrid o pasado mes de maio. A adaptación do libreto, asinada polo dramaturgo ourensán Fernando Epelde, está atravesada pola posverdade e as violencias machistas. Tamén, tal e como é habitual nas propostas de Pazos, a hibridación de linguaxes e a plástica terán especial protagonismo na escena. O espectáculo, unha coprodución de Voadora coa MIT Ribadavia, o Teatro de La Abadía e o Teatro Nacional São João de Porto, pretende por o foco nas personaxes femininas e atacar a crudeza do Othello desde a pulsión xerada por binomios como a verdade e a mentira ou o público e o íntimo. A actriz María Vázquez introducirase na pel de Desdémona, acompañada sobre as táboas polos intérpretes Pablo Chaves, Ana Esmith (Miss Beige), Chumo Mata, Hugo Torres e Diego Anido.
SOBRE A COMPAÑÍA
Unha mirada irreverente e unha coidada posta en escena caracterizan o traballo de Voadora. Baixo a dirección de Marta Pazos, a compañía galega aposta pola investigación na creación contemporánea cun equipo formado por artistas complementarios de diferentes disciplinas cuxa hibridación resólvese, en cada peza, nun acto de profundo e sinceiro amor pola arte. A visión ética do traballo teatral, o coidado exquisito de cada elemento e unha fonda reflexión sobre a realidade desde as periferias caracterizan a Voadora, capaz de transformar a contorna do público para presentar montaxes únicas nas que a compañía, unha potente máquina de xerar experiencias e preguntas sen resposta, deixa sempre o seu sinal.
Nota informativa do espectáculo.
Despois da publicación da súa primeira novela, Xarfas, o autor edita este conxunto de relatos.
«Que pasaría se tódalas persoas tivésemos a subsistencia garantida? Como mudarían as nosas vidas? Despois da publicación da novela Xarfas no ano 2018, Alex Pernas (A Coruña, 1986) escribe no xornal dixital adiante.gal esta serie de relatos construídos arredor dun mundo onde chegou a establecerse a renda básica universal e incondicional.
Este libro recolle aqueles textos, ademais doutros dous inéditos, onde se amosa o antes e o despois, ensinando as consecuencias que tería unha renda básica nas nosas vidas, sendo unha pequena estra ao mundo do mañá.
Sen ningún tipo de etiquetas nin restricións, navegando dende a crítica social ata o misterio, e con personaxes de tódalas índoles e condicións, esta viaxe literaria non deixará indiferente a ninguén.»
Tendo como fondo a renda básica universal e amosando, ás veces en primeiro plano e outras en segundo, o que se conseguiría, ou evitaría, con ela, cada un dos 23 relatos que compoñen este libro actúan de forma independente, se ben se poden apreciar trazos comúns coma personaxes e lugares.
Continuando coa liña de literatura social iniciada en Xarfas, os relatos tratan diversos temas actuais, dende o racismo e o feminismo, ata os problemas aos que se enfronta o colectivo LGBTI, os desauzamentos, ou o especismo.
A nivel literario, o autor pretendeu experimentar o máximo posible. Os relatos nárranse de diversas formas, tanto en primeiras e terceiras persoas, coma seguindo os formatos de entrevista ou diálogo entre personaxes. Aínda que sempre con ese fondo social, tamén se experimentou coa temática, podendo atopar relatos de misterio, realismo, ou incluso achegas ao mundo da fantasía.
Estando autoeditado, o libro pódese comprar en papel en formato de tapa branda e Kindle, ademais de estar dispoñible de forma gratuíta nos formatos PDF, EPUB, MOBI e KPF. Os idiomas nos que se pode atopar son galego (orixinal) e castelán (tradución).
– Compra en papel e Kindle (galego):
https://amzn.to/3jBe2aG
– Descarga de balde en formatos dixitais (galego):
https://bit.ly/APagaEbook
– Compra en papel e Kindle (castelán):
https://amzn.to/37QD3vZ
– Descarga de balde en formatos dixitais (castelán):
https://bit.ly/LaPagaEbook
Alex Pernas, nado na Coruña no ano 1986, desenvolve a súa carreira coma enxeñeiro de software tras cursar os estudos de Enxeñería Técnica en Informática de Sistemas e Grao en Enxeñaría Informática, con Mención en Enxeñaría do Software, na Universidade da Coruña.
No mundo literario, publicou no ano 2018 a novela de cción social Xarfas. Tamén é activo no ámbito musical, estando en varias formacións, sendo as principais delas TST (heavy metal), coa que publicou unha maqueta no ano 2008; Ad Intra (doom/death metal), coa que publicou o sinxeloWe Aren’t Ready to Take O (2011) e mailo LP Inside Us All (2013); Os Relámpagos de Nós (rock); e Oymyakon (groove/death metal), coa que se atopa na actualidade.
Tamén colaborou con diversas asociacións e xentes do ámbito do activismo, sendo unha das principais accións a súa labor coma parte da xunta directiva da Asociación Gatuchinhos, a cal actúa coma protectora dos gatos rueiros.
Velaquí a nota informativa da citada presentación
SOUTOMERILLE
Máis de medio século de abandono, a couza do tempo roendo ao seu antollo, fixo deste lugar, a parroquia máis pequena de Castroverde e outrora unha das máis ricas, un lugar espectral, pero tamén máxico; de conto de fadas, se se quere.
Entre castiñeiros e carballos, no Camiño Primitivo e a poucos quilómetros de Lugo, agoniza San Salvador de Soutomerille. Dise que antano chegou a ter sete fogares para romeiros que acudían desde Oviedo en peregrinación a Santiago.
SOUTOMERILLE
Todo é soidade e silencio
neste souto adormecido,
apenas, dalgún paxariño,
se escoita o seu ledo trilo.
Pedras comestas do mofo,
parladoiros acalados,
campás que un día fuxiron,
reclinatorios baleiros.
Camposanto no olvido,
defuntos de case un século,
lápidas para lembralos,
silvas, breixos e mais toxos.
Ao pé da croa, castiros,
garridos e centenarios,
corredoiras e camiños,
de ninguén, lugar de paso.
Todo é soidade e silencio,
tristura e desleixamento,
tempo no ar pendurado,
neste souto de mirellus.
Hoxe quedan as ruínas da Casa da Torre de Arriba, casa que foi de soga e coitelo, con cárcere para malfeitores.
TORRE DE ARRIBA
No mesmo medio da fraga,
Torre de Arriba,
outrora de romeiros parada,
camiño de Compostela.
Pedras comestas pola maleza
no labirinto da bouza
onde o rechouchío dos paxaros
silencia a gadaña da Parca.
Xanelas de parladoiros mudos
que agochan inconfesables segredos,
agora físgoas de entrada do lueiro
en longas noites de ausencias.
Ruínas que se resisten a sucumbir
á ulceración do montaraz baleiro,
sen aínda dixerir a traizón dos patrucios.
Torre de Arriba,
agochada polas silveiras e o esquecemento,
esmorecendo ao pé da Croa de Soutomerille,
aquí, onde o tempo fuxiu de si mesmo.
Amais da citada Casa da Torre de Arriba, fican catro esborralladas pedras da Casa da Torre de Abaixo e doutras dúas casas, unha igrexa prerrománica, con características visigóticas, a que lle romperon á porta de entrada e lle roubaron as campás e un cemiterio con tres panteóns, que din que é o máis ou un dos máis pequenos de Galicia.
TRES TUMBAS PARA CATRO CASAS
gadoupas do tempo
averno que acolle
a carcasa do pasado
o que a vida foi
no souto de mirellus
o que a vida puido ser
entre esveltas paredes
o que a vida hoxe é
tempo suspendido
á sombra do desleixo
o nimbo da morte
faísca na enramada da desfeita
Unha de tantas aldeas abandonadas de Galicia, pero ao mesmo tempo un lugar de calma e sosego, onde o silencio é o rei da foresta, só alterado polo rechouchío dos paxaros ou as pisadas dalgún peregrino rumbo a Compostela.
Un paseo pola coñecida Corredoira, sempre é unha cura para o espírito, cunha parada obrigada diante do castiñeiro centenario e unha posterior subida á Croa.
Soutomerille, Imprescindible visita que non ha defraudar.
CASTIÑEIRO DA CORREDOIRA
A carón da corredoira,
salienta a túa presenza,
en valo xebre enxertado,
centenario castiñeiro.
Na aldea xa ninguén fica,
apenas sinais en pedras
chantadas no esquecemento,
cicatrices doutros tempos.
Mais ti en pé, érgueste rexo,
vencedor contra o desleixo
e contra a couza do tempo,
centenario castiñeiro.
Suso de Lameliña