DRUIDA.
DRUIDA.
Estrelas bágoas da noite, lembranzas en silencios que falan, versos desterrados con letras que firen, pechar o corazón trala porta de vella aldavra.
Lúa e luz na montaña descansan, cando o vento do Druida espalla un poema, nos cantís do tempo, doutra civilización, recendo de chorima e xesta, bosque fondo en verde terra,música amada en Reino do teu Reino, pola e paxaro, escudo e sombra, guerreiro eterno na fala das rochas, noite en triste cantiga, pegadas sin nome, hóspede compartido.
Ana Mar Fraga Rábade.