RITUAL PARA UNHA TRIBO CAPITAL DE CONCELLO na Feira do Libro de Lugo

RITUAL PARA UNHA TRIBO CAPITAL DE CONCELLO na Feira do Libro de Lugo

O vindeiro mércores 17 de maio, Día das Letras, na Feira do Libro de Lugo (Praza Maior), ás 19 horas levarase a cabo unha nova presentación da reedición do poemario de Manuel María“Ritual para unha tribo capital de concello”.

En dita presentación participarán a profesora de literatura de Ensino Secundario, Eva Teijeiro, e o secretario da Fundación Manuel María de Estudos Galegos, Alberte Ansede. Ao final da mesma, haberá un recitado de poemas deste libro realizado polo público asistente que queira recitar.

Ritual para unha tribo capital de concello é un canto lírico-etnográfico da tribo natal de Manuel María, Outeiro de Rei. A intimidade, as lembranzas e a historia persoal e colectiva, as vivencias, as identificacións coa natureza, os retratos de familia, a denuncia social, as romarías, as lendas, os ritos, os traballos… fanse presentes neste espazo vital dunhas xentes e dun pobo que ama, que sente seu e que ergue poeticamente desde a lembranza da súa infancia para ir avanzando no tempo até o presente-futuro do seu non ser físico.

En definitiva, un acto para seguir facendo Matria, para reivindicar a esencia de noso prestando o manancial da voz que nos define para que non pare de medrar o froito inmarcescíbel que Manuel María  deixou sementado neste libro tribal.

 

*Información facilitada pola Casa-Museo Manuel María.

LEMBRAS-TE, AMOR, DAQUELA NOITE?

LEMBRAS-TE, AMOR, DAQUELA NOITE?

Aquela noite, tão cálida e mística,

com suave perfume de narciso,

era um encanto dum eco impreciso

como de remota visão artística.

 

Caladinha, a lua cabalística

dissimulou, acanhada, o seu sorriso

nos ramos dum carvalho, de improviso,

com uma candura panteística.

 

E fora, então, num bico apaixonado,

que te rendi todo o meu amor aceso

que do meu coração foi libertado.

 

E fora, então que do teu peito opresso

germinou um suspiro doce, embalado

como um pássaro no ninho indefeso.

 

[Do livro inédito “Sonata dum quebrado violino”]

 

 

 

http://s48.radikal.ru/i119/1109/36/0944e12a81a3.jpg

Raúl Río, TRAPEIRO DE HONRA 2018

Raúl Río, TRAPEIRO DE HONRA 2018

A Asociación Sociocultural Lareira de Soños vén de decidir que Raúl Río Díaz sexa distinguido co Premio Trapeiro de Honra 2018 na súa quinta edición como vilarego exemplar, sumándose así a Xosé María Díaz Castro, a Romaría Labrega da Chaira, Pepe de Cristos e Asunción dos Ares, galardoados nas anteriores edicións. Raúl, distinguido tamén no 2016 coa Navalliña de Manuel María, é un grande activista da nosa cultura e un home comprometido, amante das artes e das letras e un dos principais embaixadores de Diaz Castro e dos Vilares. Grande coñecedor da historia da parroquia, ademais de permanente colaborador de iniciativas culturais e políticas na Terra Chá e en Euskadi. Fachendoso das súas orixes, non perde a oportunidade de organizar en Euskadi, a súa segunda patria, actividades e eventos relacionados con Guitiriz e Os Vilares. Socio fundador da Asociación Sociocultural Lareira de Soños dos Vilares, a decisión unánime da propia asociación evidencia o cariño e recoñecemento xeral da veciñanza a este vilarego, obreiro, escultor, pintor, documentalista, fotógrafo, escritor e sobre todo grande persoa, e con grandes valores humanos.

A figura de Raúl personaliza neste premio a homenaxe aos emigrantes daqueles anos 60 e 70 que se viron obrigados a sair a gañarse a vida polas dificultades de tempos escuros do franquismo abandonando o rural para buscar o sustento en zonas industrializadas; pero tamén a tódolos loitadores comprometidos coas súas orixes e coa súa cultura. Un premio que agradece a Raúl e á multitude de traballadores o seu amor pola patria  e polo rural chairego e galego.

 

Lareira de Soños
dosvilares@gmail.com
www.facebook.com/osvilares
@osvilares1
http://dosvilares.com
Youtube: Os Vilares, Lareira de Soños

CANTIGAS PARA APRENDER A SOÑAR na Feira do Libro de Lugo

CANTIGAS PARA APRENDER A SOÑAR na Feira do Libro de Lugo

Dentro do seu itinerario de presentacións, o poemario CANTIGAS PARA APRENDER A SOÑAR da escritora chairega María Xosé Lamas fará a súa próxima parada na Feira do Libro de Lugo o vindeiro  domingo, día 21 de maio ás 13 h. Nesa presentación acompañará á citada autora o tamén escritor Toño Núñez. Lembrar que este poemario foi galardoado co Premio Arume de Poesía da Fundación Xosé Neira Vilas.

PAZ E CANTO NA FLORESTA

PAZ E CANTO NA FLORESTA

(Lembrança dum dia morno de julho na Branha)

 

Antes dos seus ardores,

antes de dar claridades à terra

deslumbrando candores

que a escuridade aferra

e, sumida a noite, em candidez cerra,

 

era sua voz amante,

namorada polo sol comovido.

Com rumor radiante

tomava o seu gemido

com o terno enxergar enternecido:

 

¬ Estremecida calma dos meus dias,

segura na avidez das minhas veias,

para vestir-me do ardor que chirleias

vem, alenta-me o odor das alegrias

 

e guarda as violetas que me trazias,

o vento soão que no val ateias,

que descanse nas tuas mãos sereias

a meiguice do dia que tecias.

 

Ufano no bosque acariciante

fica teu sono na noite amparado,

latido da tua pele fragante,

 

alinda lento o despertar do gado

convocado na tua olhada ansiante

e tornem flores as ervas do prado.

 

Raiara mais florido,

confiando todo o tremor interno

ao planeta de cores definido,

dando ao seio materno

o tíbio triunfo do canto eterno.

 

Do escuro e roxo forno

o pão nascido das mãos e dos fogos

dedica ao dia morno

os seus gozos e rogos

e surge no ar o anelo

lourecendo o voo do teu cabelo.

 

Dos ramos dos fieitos

onde o sol vai ficando entrelaçado,

emergem satisfeitos

no dia concentrado

todas as luzes dum céu abrilhantado.

 

Teus olhos, namorada,

luzindo tepidamente as soidades.

Com a voz desmaiada

por invariantes honestidades,

cantam assim suas fidelidades:

 

¬ Agora, quando aurora se levanta

ama-me com tua olhada, meu amado,

recolhe-me o cabelo com cuidado

e dá-me um bico denso na garganta.

 

Agora, quando o passarinho canta,

demora-te um pouco mais ao meu lado

e cinge-me pra estar no teu costado

que em ti tersa minha alma se agiganta.

 

Não vês que o mundo todo fica mudo

quando a minha fala para ti soa

e meu coração encontra-se desnudo?

 

Não vês que a minha pele te apregoa

quando me olham teus olhos de veludo

e todo o meu ser a ti se agrilhoa?

 

Chegava o meio-dia

e até o ar era pomposo e brilhante,

o mundo era algaravia,

um piar latejante

e a terra sinfonia concertante.

 

As vacas dando o rabo,

as abelhas libando entre os lírios,

calmaria sem cabo,

trigos como círios

e os cirros seguindo seus delírios,

 

pola sombria senda

vão se resguardando os olhos da amada

sem que sequer acenda

a palavra varada

da ternura ébria da mirada:

 

¬ Nem o lírio, nem a açucena ou acanto

nem a rosada frente da aurora,

nem frescor da noite arrebatadora

têm, meu amado, todo o teu claro encanto.

 

As aves vão piando com teu canto

e tua fala carinhosa e sedutora

que semeia em minha alma me labora,

me cobre com silencioso espanto.

 

Desejo polos campos derramada

ver ascender as luzes que reclama,

o claror que marca tua pegada!

 

Ardendo irá na presença que inflama,

na esperança tanto tempo aguardada

sem lume, eternamente a minha chama.

 

Morre o dia calado

e aparecer a lua não se atreve

sobre o bosque e no prado

o vento está dourado

e ainda o lento orvalho é muito leve.

 

Atendem tua chamada,

que é, na tardinha, teu brando arrolo,

as vacas. A Branha fica isolada

na soidade do solo.

Canto, quase dolente, ao teu consolo:

 

¬ O tempo, valor da clara harmonia,

ficou parado neste curto instante,

nunca a minha alma tão fragrante

sentiu o perfume do frescor do dia.

 

Nunca o sol-pôr trouxe com tal porfia

a ânsia de te bicar constante,

luz em flor, em aroma cativante,

cálido tremor, força de alegria.

 

Deixa passar o tempo. Fecha o esqueço

que é no teu alento pura esperança

e goza o lento fragor do meu apreço.

 

Apenas és, meu bem, pra mim gabança.

A noite cai. Meu coração ofereço

em cálice de bem-aventurança.

 

 

[Do livro inédito “Sonata dum quebrado violino”]

 

https://us.123rf.com/450wm/gajus/gajus1409/gajus140900147/32092415-deserted-forest-track-through-lush-green-woodland-with-a-deer-and-a-dappled-sunlight-in-a-scenic-tra.jpg?ver=6https://us.123rf.com/450wm/gajus/gajus1409/gajus140900147/32092415-deserted-forest-track-through-lush-green-woodland-with-a-deer-and-a-dappled-sunlight-in-a-scenic-tra.jpg?ver=6