Título: Agromar
Agromar
Deterse e observar.
Frustrarse ante o boureo da realidade. Anubrarse ante a construción da distopía. Contristarse fronte á teima da deriva infame, que insiste no aplauso do superfluo, no desprezo da beleza.
Decaer.
E porén, abraiarse ante a vida, que agroma, verdadeira, nun incesante exercicio de optimismo.
Título: A folla caída
Todo iso que somos mentres non somos. Porcións efémeras que empequenecen, a medida que o certo se achega. Pezas pasaxeiras dun mecanismo fugaz. Todo iso que non somos e nos fai. O tempo perdido que nos constrúe, o extravío que nos trenza, as ruínas que nos conforman. A folla caída que se descompón en cor, mentres seguimos camiño. Todo iso que facemos por ser. Algo, alguén, murmurio, mirada. Bico que agarda nun tendal infindo.
Título: No oco
O vencello xorde no baleiro. Semento unhas letras que desprezan o abismo e avanzan, funámbulas, polo horizonte, camiño dun lugar ignoto. No oco do marco conflúen os sentimentos e a nudez do verbo. Na mirada, crecente, reméxese un feixe de desexos.
Canto máis me achego, máis grande semella o mundo e o poder das palabras ceibadas.
Pero alongo o preámbulo, degustando o intre anterior ao inmenso. E avanzo, amodo, descifrando as cores da harmonía.