O espectro singular, fantasma faceto,

grotesco porta na testa de esqueleto

uma diadema horrenda, enfeite a orná-lo.

Sem espora e látego, monta um cavalo

fantasma como ele, píleca esquelético

que baba polas ventas como epiléptico

Furando o espaço para o abismo levados,

sulcam o infindo com seus cascos alados.

 

O ginete brande a espada flamejante

Sobre as multidões que esmaga o rocinante,

e corre o seu paço o senhor do remonte,

um cemitério imesno sem horizonte,

Onde jazem, sob opaca luz eterna

os povos da História antiga e da moderna.

 

 

LXXI

UNE GRAVURE FANTASTIQUE

 

Segundo a edição: Poulet-Malassis et de Broise, 1861 (pp. 162-163).

 

Ce spectre singulier n’a pour toute toilette,
Grotesquement campé sur son front de squelette,
Qu’un diadème affreux sentant le carnaval.
Sans éperons, sans fouet, il essouffle un cheval,
Fantôme comme lui, rosse apocalyptique,
Qui bave des naseaux comme un épileptique.
Au travers de l’espace ils s’enfoncent tous deux,
Et foulent l’infini d’un sabot hasardeux.

Le cavalier promène un sabre qui flamboie
Sur les foules sans nom que sa monture broie,
Et parcourt, comme un prince inspectant sa maison,
Le cimetière immense et froid, sans horizon,
Où gisent, aux lueurs d’un soleil blanc et terne,
Les peuples de l’histoire ancienne et moderne.

 

 

http://4.bp.blogspot.com/_PCszFRjgtvo/S7rwHDYTtNI/AAAAAAAAAKE/Xyf2bZM9cYQ/s1600/Charles+Baudelaire+e+-+Descontexto.jpg