…Polas canles senlleiras
do destino,
onde se tece imparable… a nosa historia,
como escapa a auga
entre as pedras
e non resoan… os nosos pasos entre a folla.
Pódese oir o vento incansable,
como canta co seu laío adoecido,
métese por entre as enrugas da memoria
onde dorme o teu recordo… paseniño.
E mentras tanto por entre as pólas
o aire vai debuxando… fantasías,
corazón espído de tenruras
de melodías ledas e agarimos…
Na raia divisoria dos teus beizos
onde nace a semente
dos meus versos,
nace tamén con sentir impenitente
o latexo que dispe a miña derme…
Outono que pintas os carballos
e debuxas no meu soño… fantasías,
de cores enches os meus prados
trocando as miñas penas en ledicias…