O único exército que debera existir é o da palabra. E cada ano somos máis disparando poesía.
MILITO EN TI
Daría canto soñei ser
Por un só dos teus pulsos
Perpetrar a poesía na vida
Os versos que quixen compoñer
eran un simulacro de fuxida
Temor nas noites de coitelos
Nos asubíos mediocres, bébedos
de ignorante cobardía.
Quero sair da casa que foi gaiola
Arrincar as portas e os barrotes
En rimas consoantes e libre pensar
Cos pés nus na aventura do sentir
Ceibar a ilusión,espir paseniño a alma viva
Sen medo voar coma unha andoriña
Quero saír da casa, agarimar o aire
Respirar osíxeno,
ser unha pequena lavandeira
Ollar a súa danza ecléctica
Escoitar os teus versos recitados
Tras as fiestras abertas
afirmados no poema da língua
Na irreverencia proclamada Matria
Daría canto soñei ser
Por un só dos teus pulsos
Morar na escravitude da dúbida
Son parte da túa insurxencia
Milito en ti na resistencia
Milito na retagarda subversiva
Coa voz do amor que aprendín de ti
Rosalía…
PILAR MASEDA BARRIO. ( Febreiro 2019 )