Promesas de doces
alboradas
nunhos ollos tan fondos coma o mar
bicos de ás de bolboreta
latexando nos beizos
sen parar
eu ollei para ti con agarimo
e prometinche moito amor
da promesa só quedou un bico
e na roseira, unha triste flor
pero ti tamén te esqueciches
do que un día foi ilusión
tamén deixaches atrás o que prometiches
e o vento levou lonxe
as nosas verbas de doce amor
mentres a rosa, tristeira e soíña
sécase sen vida, no xarrón
lembrando que un día nos quixemos
e abrollou en nós unha ilusión
mais pola teima daquel bico
en door se trocou… aquel amor.