Os pés, espétanse na area quente
e enguedéllanse coas cunchas,
firen as carnes,
e aguzadas coma coitelos
crávanse sen dar tregua a miña dor.
Mais sigo camiñando
cara ó mar…
para lavar a miña tristura
nas súas augas frías.
As ondas veñen
lambendo a miña carne ferida,
O latexo das espullas… manca, doe,
o sal queima nas feridas
que as cunchas fixeron nos meus pés… descalzos.
E eu sigo,
sinto medrar a forza da marea
lambendo o meu corpo espido…
camiñando cara ó infindo,
deixando a vida detrás
na praia… contigo.