Espertar dun soño afastado, detrás dunha porta con chave de anos, versos da lúa en choiva de bágoas, sombras de vellas lembranzas, camiño. ……testemuña dunha mirada.

Música da memoria, aperta dun encontro enfeitizado na alma, ulindo un perfume na pel, gardado nunha salvaxe terra, chamada dunha folla escrita no vidro da auga.

Espertan os secúlos, lembran a promesa, agardan na rúa da aldea a figura durmida, dun amor que esperta.

Arquitectura dunha angustia, que escribe versos.

Ana Mar Fraga Rábade.