Amoriño…
xuntos aprendimos
cal necesario é
o paso do tempo.
Sobrevivimos…
ás treboadas sen senso
náufragos amantes
nos espazos coñecidos
na memoria xa perdidos.
Amoriño…
mirémonos ós ollos
docemente
o meu sorriso
e teu por sempre
e lévote así… amoriño amado
no meu peito acurrucado.
Acórdate… De min…
se non chego
ao último instante…
Ao irrepetible momento,
que non volverá a selo.
Lembra… Se falto…
Que cos vagalumes me perdín
polos camiños do vento.
PILAR MASEDA BARRIO