Parou baixo a proxección luminosa daquel farol. Na friaxe da noite non buscaba a súa quentura, senón a evocación de lembranzas que o trasladaban a un tempo xa remoto no que un chorro de luz perseguía os seus xestos namentres el debandaba por escenarios teatrais representando roles de alguén que non era el. Enfronte, entre a tépeda escuridade, centos de miradas asexando a súa acturación. E, para rematar, o agasallo do aplauso final. Nunca cavilou en que aquel tempo de luz e ovacións, de gloria e protagonismo, ían fuxir do seu carón, abandonando nel, coma se fose un despoxo. Mais, sen decatarse, liscou coma animal escorrentado. E, daquela, veu a crueldade da insignificancia, a losqueada do abandono. O silencio do desprezo. Por iso, detivo os seus pasos debaixo da caricia luminosa do farol, agardando, se cadra, escoitar o eco dos derradeiros aplausos. Emporiso, nada resoou no ventre da negrume exterior que flanqueaba o seu camiño. Entón decidiu avanzar até perderse naquela selva da indiferenza.
Entradas recientes
- Presentación este sábado do libro CONTÁRMONOS, do colectivo literario Comadres das Letras, na Casa-Museo Manuel María
- O Auditorio de Arteixo acolle ‘Kyoki’, o espectáculo familiar de Elefante Elegante sobre o alzhéimer
- Vengaboys poñerá o acento internacional no Atlantic Pride este verán
- Conferencia “Os filmes de Agustín”, de de Martin Pawley, na Casa da Cultura de Vilalba
- O artista Sergio Marey inicia a súa ‘Residencia Paraíso’ na Casa da Cultura de Vimiazo