Tiven durante os meus anos de carreira a un profesor de antropoloxía que facía fincapé na necesidade de documentar os procesos de toma de datos sempre dende o comezo, e sen coartar a quen está en plena explicación, hai cousas que hai que gravar porque en canto as pasamos ao papel perden lexitimidade.
Sempre desexei gardar os recordos en pequenos frascos de esencias, os sons, as verbas amigas, as inimigas, sobre todo pola febleza da memoria, que pode tender a aumentar ou diminuír a conciencia das mesmas. É por iso que tomo anotacións sempre nas marxes dos apuntamentos, dos libros,… nas reunións ás que vou é raro que non estea cun bolígrafo a tintar os dedos mentres anoto cousas que non me gustaría esquecer. Sempre aprendín o mundo a través dos trazos, de riscar o papel, eu era desas que pasaba a limpo apuntes para darlle firmeza ao coñecemento, das que nas mañás de verán copiaba cousas que me parecían interesantes que ía atopando nos libros dos andeis da casa na que me criei.
Pero teño que recoñecer que o papel non o é todo, ás veces escoitar de viva voz algo, fai que revivas a situación, os sentimentos, como se che arreguizaba o pelello naquel intre, o que unha voz remexía en ti. Foi así como fun gardando en botiños de marmeladas etéreas voces. Coido que a gravación máis antiga que teño é do 2008, na que miña avoa me contaba o conto que dende pequena me contaba para que comese. Nesa mesma gravación escóitase de fondo a meu avó tusir, é o que me quedou del, pero a día de hoxe, faime sentir coma aquela tarde no berce amoroso daquela casa, na que eramos outrxs.
Agora, os teléfonos permítennos gardar pequenos tesouros, que nos fan revivir o que dicimos, o que nos din, mesmo sen darnos conta, confeitar as flores e os toxos, e incluso aquelas froitas coma os figos chumbos, que a máis que semellen deliciosos, sempre gardan na pel da envolta cada unha das pugas invisibles que se insiren na pel para ferila de a poucos.
O que teñen as gravacións é que son difícilmente manipulables. Lévannos ao lugar exacto, coas personaxes exactas, no intre preciso no que se dixo o que xa nunca máis se vai poder desdicir, sempre de viva voz.
A cita terá lugar ás 20:30 horas no Teatro Principal, no marco do festival ‘O que non se escribe’, e as últimas entradas dispoñibles están á venda en www.compostelacultura.gal
Crnds, Antía Ameixeiras, Begoña Riobó, Claudia Abril, Marta Collazo, Flor Díez, Diego Alonso e Germán Díaz participarán no concerto
O Teatro Principal de Santiago de Compostela acollerá este venres, 9 de xuño, a presentación ao vivo de Lugar A Ponte, o segundo traballo discográfico de Caldo. O concerto, que terá lugar no marco do festival O que non se escribe, comezará ás 20:30 horas e as últimas entradas dispoñibles están á venda no espazo web www.compostelacultura.gal.
Lugar A Ponte,o segundo álbum do trío conformado por Anaïs Barbier, María Jorge e Pedro Fariñas, publicouse o pasado 12 de maio nas principais plataformas dixitais. Producido man a man con Alberto Cernadas (crnds), é un disco con dez cortes no que Caldo incorpora novas texturas e atmósferas á súa sonoridade, mais sen renunciar á súa identidade, que agroma e bebe da tradición. Neste sentido, o grupo adapta e toma como punto de inspiración melodías ou temas tradicionais recollidas en lugares de Gargamala, As Neves, Avión, Pontecaldelas e Pazos de Borbén.
Así, Lugar A Ponte preséntase coma unha proposta íntima, moderna e potente, ateigada de honestidade e de responsabilidade tanto coa tradición coma con elas mesmas. Con este traballo, Caldo abre paso e reinvidica o seu espazo no panorama actual coma unha das agrupacións imprescindibles á hora de entender a renovación e a posta en valor da música tradicional a través da experimentación sonora.
O concerto de presentación deste venres 9 contará, ao igual que sucede no propio álbum, con numerosas colaboracións e artistas convidadas. Así, ademais da participación do produtor e instrumentista crnds, sobre as táboas do Teatro Principal Caldo acompañarase de German Díaz (zanfona), Diego Alonso (saxo), Claudia Abril, Flor Díez e Marta Collazo (voz e pandeireta) e as violinistas Antía Ameixeiras (Caamaño & Ameixeiras) e Begoña Riobó (SonDeSeu).
CALDO
María Jorge (violín), Anaïs Barbier (voz e pandeireta) e Pedro Fariñas (guitarra e gaita) son Caldo. Premiadas co galardón ao Mellor proxecto de música folk nos Premios Martín Códax da Música (2020) e gañadoras do concurso Fran Pérez ‘Narf’ da Deputación da Coruña (2020), as creadoras de Caldo integran melodías tradicionais galegas e composicións propias con influencias das músicas europeas e atlánticas, unha fusión natural que vai directa ao sentir do público.
O pasado mes de de maio o trío publicou Lugar A Ponte. Producido con Alberto Cernadas (crnds), neste álbum Caldo avanza na procura e experimentación do seu universo creativo para incorporar novas texturas e atmósferas á súa sonoridade, mais sen renunciar á súa identidade, que agroma e bebe da tradición, e incluíndo gravacións ao directo coma nos seus inicios.
A Casa-Museo Manuel María organiza unha CAMIÑADA POR TABOI (parroquia do concello de Outeiro de Rei) este DOMINGO, día 11 de maio. Trátase dun roteiro multidisciplinar que abranguerá patrimonio, natureza e poesía.
Contarase con Orlando Viveiro, divulgador cultural da Terra Chá, que axudará a descubrir a riqueza patrimonial do percurso, e con Cosme Damián Romay, ornitólogo e biólogo, que descubrirá que paxaros están tras os sons que se irán escoitando durante a camiñadamentres . O itinerario é de dificultade baixa, cunha distancia: 8 quilómetros.
A saída será ás 10, en automóbeis, desde a Casa-Museo Manuel María para dirixirse ao inicio da ruta. Esta desenvolverase, a maior parte dela, pola parroquia de Taboi.
No acto intervirán RAMÓN GUNTÍN, vice-presidente da Banda de Música de Vilalba; BEATRIZ MACEDA, escritora; LAURA VELEIRO, ilustradora do libro; BERNABÉ SIMES e JOSÉ M. YÁÑEZ, do Grupo BEROLY, e CÉSAR CONCHEIRO, músico e autor do libro. Presentará o acto, MARISA BARREIRO, presidenta do IESCHA.
