O vindeiro mércores 10 de abril ás 18:00 horas terá lugar no Espazo Xove de Chantada (Lugo) a inauguración da Exposición fotográfica MULHERES, de Mercedes Vázquez Saavedra. Acompañará á mencionada autora durante o acto de presentación de dita exposición, a poeta-labrega Ana Vila.
A narradora e actriz, Soledad Felloza, estará este sábado no auditorio da Casa-Museo Manuel María para contar ás nenas e nenos (entre 5 e 10 anos) que se acheguen, e as súas familias, “Bailar nas nubes”.
O espectáculo trata dunha nena que soña con bailar coas nubes mais a súa casa está pegadiña á terra e moi lonxe do ceo. Só a axuda de novos veciños fará que o soño sexa unha realidade.
As entradas poden reservarse anticipadamente (prezo do billete: 2 euros) a través do correo electrónico contacto@casamuseomanuelmaria.gal
*Información facilitada pola Casa-Museo Manuel María
STÉPHANE MALLARMÉ
1842 – 1898
Étienne Mallarmé, conhecido como Stéphane Mallarmé, nasceu em Paris em 18 de março de 1842. O poeta perdeu a mãe quanto apenas tinha cinco anos com o que foi criado pola sua avó.
Admirador de Théophile Gautier, Charles Baudelaire e Théodore de Banville, Stéphane Mallarmé publicou os seus primeiros versos em 1862. Professor de inglês por necessidade vital, foi nomeado professor desta língua em setembro de 1863 no colégio Tournon-sur-Rhône em Ardèche («que inclui as duas palavras às quais dediquei a minha vida: Art, Dèche») e permaneceu em Besançon e Avignon, antes de voltar a Paris em 1871. Foi então quando se juntou a autores como Paul Verlaine, Émile Zola, Catulle Mendès, ou Auguste de Villiers de L’Isle-Adam e artistas como Edouard Manet, que pintou o seu retrato em 1876.
Encontrou-se com dificuldades no seu trabalho como professor (era escarnecido polos seus alunos), mas levou uma vida familiar pacífica, pontuada por dificuldades financeiras e um fundo pesar, especialmente pola morte de seu filho Anatole em 1879 aos oito anos de idade. Escreveu poemas extremamente elaborados e recebeu os seus amigos poetas e romancistas durante as terças-feiras na rua de Roma ou na sua casa de campo, em Valvins, perto de Fontainebleau, onde morreu em 9 de setembro de 1898 aos 56 anos de idade.
Atraído pola estética da arte pola arte, colaborou no Parnasso Contemporâneo desde 1866. Com efeito, o primeiro fascículo do Parnasse Contemporaine contém dez dos seus poemas. [Quem ter curiosidade pode ler esta fulcral edição francesa nesta ligação:https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k199820]. A sua obra tornou-se um esforço colossal na busca por superar o seu sentimento de impotência ligado a um estado depressivo, na diligência da pura beleza que ao seu entender é só criação da arte: «o mundo é feito para fornecer um belo livro». Tentou levar a cabo uma obra ambiciosa que retrabalhará por muito tempo como mostra o seu magno poema inacabado Herodiades (1864-1887) ou A Tarde dum Fauno (1865-1876), da qual Claude Debussy irá compor uma das suas mais famosas obras sinfônicas em 1892-1894). Deste poema Paul Valéry tem escrito que é o mais grande poema já escrito por autor francês. Admirador de Edgar Allan Poe, traduziu O Corvo (1845), que foi publicado em 1875 com ilustrações de Edward Manet, e escreveu o célebre soneto ao Túmulo de Poe em 1876 que, traduzido por mim, pode ser lido em CulturaliaGZ aquí: http://culturaliagz.com/?s=Mallarm%C3%A9 .
Em 1887, publicou uma edição dos seus poemas que mostram a sua pesquisa estilística, como o «Soneto en X» (em duas versões e que tentarei traduzir para colocar cá), ou o soneto em octosílabos «A renda é abolida». O ponto culminante dessa ambição do poema absoluto aparece no poema gráfico de 1897 «Um golpe de dados nunca abolirá o acaso». Essa busca por uma expressão densa em direção à pureza valeu-lhe, entretanto, desde o começo, o oprobrioso termo de hermético, intrincado, escuro, que permanece ligado à arte mallarmeana.
A fama de Stéphane Mallarmé consolida-se ainda mais em 1884, quando Paul Verlaine inscreve-o na série de poetas malditos num longo escrito sobre Mallarmé (“Les Poètes maudits” teve uma segunda edição aumentada nesse mesmo ano e ainda uma terceira acrescentada e ilustrada em 1888) [pode se aceder ao texto nesta ligação: https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k72580r], onde é descrito como o portador da modernidade e próximo das vanguardas na arte e na literatura. Foi reconhecido como mestre polas gerações poéticas mais jovens, de Henri de Regnier até os simbolistas e Paul Valéry. Assim, empenhado num ambicioso trabalho poético (talvez por isso a sua obra mestra, Hérodiade, ficou sem poder ser acabada), Stéphane Mallarmé é iniciador na segunda metade do século XIX duma renovação da poesia que é culminação à vez que superação do simbolismo, cuja influência ainda se ressente nos poetas contemporâneos como Yves Bonnefoy (Tours, 24 de junho de 1923 ─ Paris, 1 de julho de 2016).
Em 8 de setembro de 1898, Mallarmé sofreu um espasmo da laringe que não conseguiu curar. Na mesma noite, mandou numa carta para sua esposa e filha para serem destruidos os seus papéis e notas, declarando: «Não existe legado literário aí …», no mesmo proceder que teve o grande romancista Franz Kafka ou, entre nós, Rosalia de Castro. Na manhã seguinte, vítima da enfermidade, morreu nos braços do seu médico, na presença de sua esposa e filha. Está enterrado ao lado de seu filho Anatole no cemitério de Samoreau, perto de Valvins.
O texto do poema em francês foi tirado da edição “Poésies”, Bookking International, Paris, página 31.
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
BRISA MARINHA
A carne é triste, ai! e eu li todos os livros.
Escapar! lá, fugir! Sinto que os pássaros são ébrios
De se abandonar à espuma e aos imensos céus!
Nada, nem os antigos jardins refletidos nos olhos
Vão impedir este coração se submergir no mar
Ó noites! nem a luminosidade deserta da minha lâmpada
No papel vazio que a brancura anseia
E nem a jovem amamentando seu filho.
Partirei! Vapor balançando teus mastros,
Ergue a âncora para uma exótica natureza!
Tédio, desculpe polas esperanças cruéis,
Ainda crê no supremo adeus dos lenços!
E, talvez, os mastros, convidando tempestades,
São daqueles que um vento faz romper-se sobre os naufrágios
Perdido, sem mastros, sem mastros ou ilhotas férteis …
Mas, oh meu coração, escuita o canto dos marinheiros!
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
:::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::::
La chair est triste, hélas ! et j’ai lu tous les livres.
Fuir ! là-bas fuir! Je sens que des oiseaux sont ivres
D’être parmi l’écume inconnue et les cieux !
Rien, ni les vieux jardins reflétés par les yeux
Ne retiendra ce coeur qui dans la mer se trempe
Ô nuits ! ni la clarté déserte de ma lampe
Sur le vide papier que la blancheur défend
Et ni la jeune femme allaitant son enfant.
Je partirai ! Steamer balançant ta mâture,
Lève l’ancre pour une exotique nature !
Un Ennui, désolé par les cruels espoirs,
Croit encore à l’adieu suprême des mouchoirs !
Et, peut-être, les mâts, invitant les orages,
Sont-ils de ceux qu’un vent penche sur les naufrages
Perdus, sans mâts, sans mâts, ni fertiles îlots …
Mais, ô mon coeur, entends le chant des matelots !
Foto de Mallarmé na Rua Roma em 1894:
CERTAME DE MICRORRELATOS DÍA DO LIBRO 2019
O Concello de Vilalba, coa colaboración de Culturalia GZ, organizan un concurso de microrrelatos que ten como obxectivo conmemorar o Día do Libro 2019 e asemade fomentar na poboación o achegamento á lectura literaria.
BASES
Descargar Bases e Autorización
Galician Film Forum celebra a súa décima edición coa estrea de ‘Tódalas mulleres que coñezo’ no Reino Unido e coa proxección de ‘Matria’ (Enlace á nota de prensa)
● ‘Tódalas mulleres que coñezo’, de Xiana do Teixeiro, é un documental sobre espazo público, xénero e violencia que se articula arredor de tres conversas
● ‘Matria’, de Álvaro Gago, é unha curtametraxe multipremiada sobre a incomunicación e o falso mito do matriarcado galego
● A cita será o venres 5 de abril, a partir das 19 horas, no King´s College London, con entrada gratuíta
● Ao rematar a proxección haberá un coloquio con Álvaro Gago, presente no evento
O Galician Film Forum (GFF) celebrará a súa décima edición cun programa dobre que incluirá a estrea no Reino Unido do documental Tódalas mulleres que coñezo, de Xiana do Texeiro, e a proxección da curtametraxe Matria, de Álvaro Gago. A actividade terá lugar o venres, 5 de abril, na universidade King´s College London [19 h, Edmond J Safra Theatre, Strand Campus, WC2R 2LS]. Ademais, tras as proxeccións o público terá a oportunidade de manter un coloquio con Álvaro Gago, que se desprazará a Londres para participar nesta edición.
Coma decote, ambas as dúas obras proxectaranse en versión orixinal con subtítulos en inglés e o encontro celebrarase en inglés e mais en galego. A entrada do evento é gratuíta, mais cómpre reservala con antelación neste enlace. Esta edición do GFF conta co apoio do Departamento de Spanish, Portuguese and Latin American Studies do King´s College London, co patrocinio de ABANCA e coa colaboración da Oficina para Asuntos Culturais e Científicos da Embaixada de España en Londres.
O documental Tódalas mulleres que coñezo recolle tres discusións interconectadas sobre violencia, xénero e espazo público. Na primeira delas, cinco amigas comparten vivencias nunha conversa íntima que se grava e amosa nunha xuntanza de mulleres e, máis tarde, nunha clase de bacharelato. O resultado final son tres conversas femininas de distintas xeracións que comparten experiencias e sensacións sobre espazo público, xénero e violencia.
Con este particular diálogo sobre o diálogo rodado en branco e negro, a directora busca articular un discurso sobre o medo que non fomente o medo, un discurso sobre a violencia que non resulte violento. Unha historia, en definitiva, de sororidade universal que persegue, á súa vez, alentar novas conversas tras o seu visionado.
Dende a súa estrea, o documental de Xiana do Teixeiro proxectouse en numerosos festivais nacionais e no Cinespaña de Toulouse. Entre os galardóns que obtivo figuran o Premio do Público de Primavera do Cine de Vigo, o Premio do Público e o Premio DOCMA de Alcances – Festival de Cinema Documental de Cádiz, e o Premio Screenly de Documenta Madrid. Tamén conseguiu a Special Mention Feature Doc do Evolution Mallorca International Film Festival e a Mención especial do xurado de OUFF – Festival de Cinema Internacional de Ourense.
Premio en Sundance
Pola súa banda, Matria chega ao GFF co aval que supón ser un dos títulos máis recoñecidos do audiovisual galego, con galardóns tan destacados como o Gran Premio do Xurado do Festival de Sundance, o de mellor curtametraxe española da Seminci de Valladolid ou os premios á mellor película e actriz obtidos en Alcine, o Festival Internacional de Alcalá de Henares, por citarmos algúns dos máis de sesenta que logrou no seu triunfal percorrido por festivais nacionais e internacionais.
Un impresionante palmarés para unha obra sobre a incomunicación que desmonta o mito do matriarcado en Galicia a través dun día na vida de Ramona, traballadora dunha conserveira. A cámara segue a protagonista amosando de xeito case documental os elementos da súa rutina cotiá: o cansazo, a incomunicación no traballo e no fogar e o refuxio na complicidade coa súa filla e mais a súa neta.
Os directores
Xiana do Teixeiro é unha cineasta interesada no relato íntimo, a identidade, a construción do xénero e a ecoloxía. Tamén é doutora e investigadora en Comunicación Audiovisual, creadora, produtora musical e cofundadora da produtora Walkie Talkie Films. Con Estrada dunha soa dirección gañou o Proxecto X Films do Festival Punto de Vista 2015 (Navarra). Actualmente está inmersa en Proxecto Diario, unha investigación artística e película en produción sobre o diario íntimo feminino adolescente. Tódalas mulleres que coñezo (2018) é a súa primeira longametraxe.
Álvaro Gago estudou Comunicación Audiovisual e Piano en Galicia antes de se mudar a Chicago, onde se formou en actuación e dirección de teatro na North Park University. Máis tarde trasladouse a Londres, onde se graduou na London Film School coa curta Curricán (2013). Profesionalmente, compaxina a súa faceta de director coa montaxe e a docencia de cinema. Recentemente acaba de rematar a rodaxe da súa nova curta, 16 de decembro, e está a preparar o guión da súa primeira longametraxe.
Galician Film Forum
O GFF naceu no 2015 no seo dun grupo de galegos emigrados a Londres co obxectivo de crear un espazo para a difusión do cinema galego na capital británica. A súa actividade articúlase en tres eixes: como plataforma de exhibición, como observatorio da nova diáspora creativa audiovisual no Reino Unido e como espazo de reflexión sobre o cinema e a cultura galega en termos universais.
· Entradas: ttps://gff10.eventbrite.co.uk
· Tráiler Tódalas as mulleres que coñezo: https://vimeo.com/259662483
· Tráiler Matria: https://vimeo.com/236112975
