por martinho | Nov 14, 2017 | Autores/as, Literaria, Novas, Xeral
Xa temos data pa
ra a entrega dos premios do #CertameVilariñas 2017. Será o 2 de Decembro, sábado ás 18:30 na igrexa dos Vilares (Guitiriz). Andrea Araújo Alonso, Pedro Rielo Lamela e Toño Núñez serán agasallados con unha peza única da artista Viki Rivadulla, num acto poético coa participación de representantes da cultura e da poesia chairega na igrexa na que foi bautizado o poeta Díaz Castro.
Abundante foi a participación nesta primeira edición do Certame das Vilariñas 2017 convocado pola Asociación Sociocultural Lareira de Soños e o colectivo poético NPG (Nova Poesía Guitirica), para honrar a figura de Xosé María Díaz Castro, o gran poeta galego nacido precisamente na parroquia de Os Vilares en Guitiriz. Igualmente foi elevada a cifra de Vilariñas presentadas ao citado Certame. Autores noveis nestas lides poéticas competiron ao carón de autores xa consagrados.
E tal e como se anunciara, Culturalia GZ tivo a honra de encargarse da publicación de todas as Vilariñas, tanto as que resultaron gañadoras como as restantes que participaron no concurso, pero que non obtiveron galardón.
FALLO I CERTAME VILARIÑAS
O Primeiro Prêmio corresponde a Andrea Araújo Alonso, da Guarda e residente en Tomiño é a gañadora do Primeiro Certame de Micropoesía da Chaira coa vilariña “Teño un pintor”. Andrea estuda artes escénicas na Escola Superior de Vigo.
O segundo premio foi para o xornalista Pedro Rielo Lamela, de Pontevedra, coa vilariña “Gran carballo”.
En terceiro lugar, o profesor e escritor Toño Núñez Álvarez, de Navia de Suarna e residente en Lugo, coa vilariña “Abrín os ollos”.
As 150 Vilariñas, de grande nivel, recibidas de distintos lugares da xeografía galega e publicadas en www.culturaliagz.com.
Para a entrega de premios organizamos un acto poético público o sábado. 2 de decembro na igrexa dos Vilares ás 18:30 da tarde. Encargarase de facer a entrega as poetas chairegas Marica Campo e Luz Campello e a cantautora e mestra Sandra Tenreiro num acto conducindo por Martiño Maseda.
Tanto pola participación como pola calidade dos poemas, consideramos un éxito esta primeira edición das Vilariñas cuxo nome, en homenaxe ao poeta dos Vilares, e en concreto do lugar do Vilariño, conta xa con outra proposta poética orixinal e aberta á participación de quen o desexe pola súa sinxeleza.
A dificultade da escolla dos premiados é a demostración da alta calidade das Vilariñas apresentadas a este certame creado pola NPG Nova Poesía Guitirica e a Asociación Sociocultural Lareira de Soños dos Vilares.
*Máis información nos seguintes enlaces:
http://www.blogoteca.com/antonte/index.php?cod=148174
Antón Tenreiro Ferreiro
ANTÓN DE GUIZÁN
antontenreiro@gmail.com
www.blogoteca.com/antonte/
+34 662 183 149
por martinho | Nov 8, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral
A semana pasada finou na súa casa dos Ares, nos Vilares, Asunción Lobeiras Díaz con 101 anos cumpridos e máis dun século de memória como testemuña dunha época trascendental. Non son moi amigo de lembrar nin homenaxear a xente despois de morta, máis a Asunción xa a homenaxeamos en vida coa distinción do Prémio Trapeira de Honra neste ano que se vai porque representou perfectamente a todas as mulleres do rural, anónimas, que en tempos tan difíceis como a guerra civil, a posguerra, a escasez de recursos, as necesidades máis básicas convertiron a estas mulleres en autenticas heroínas e grazas ás cais gozamos dunha vida mellor. No caso de Asunción, viúva de moi nova e con fillos pequenos por criar, foi dobremente difícil, máis nunca lle faltou o seu sorriso até o último suspiro de vida.
Lonxe de calquera foco mediático, no anonimato de milleiros de mulleres do rural, Asunción é hoxe para nós a imaxe das mulleres galegas loitadoras, un icono de dignidade.
A nosa Trapeira de Honra, honrada na entrega do premio por mulleres exemplares de hoxe como Tereixa Novo (Fuxan os Ventos), María X
osé Silvar SÉS, Arantxa de Galindo (Los Satélites), Sandra Tenreiro, as mulleres poetas Guitiricas da NPG ou Pas Veres, formará parte da nosa lembranza colectiva como modelo de loita, sacrifício e amor pola súa tribu desde o traballo silencioso.
Con Asunción ao igual que con outra moita xente maior do nóso rural, vaise a lembranza doutros tempos, a sabiduria popular e e o exemplo dunha xeneración inigualabel. Con eles vai morrendo, tamén, o nóso rural, a nosa cultura popular e con ela as nosas orixes, o que somos. Sin memória morremos como pobo, por iso manter na lembranza a persoas como Asunción dos Ares, contribúe afacer país porque persoas como ela son a nosa esencia; a humildade, o traballo, o compromiso, a loita e a alegría.
Sempre en nós, Asunción dos Ares, Trapeira de Honra.
Antón de Guizán, Presidente da Asociación Sócio-Cultural
Os Vilares, lareira de soños
dosvilares@gmail.com
+34 662 183 149
www.dosvilares.com
www.facebook.com/osvilares
twitter@dosvilares1
*Imaxes de Asunción Lobeiras (premio Trapeira de Honra 2017) e con Pastora Veres.
por Ana Mar Fraga Rábade | Nov 7, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria
Silencio dunha brevidade en música que debuxa a terra galega, verde que prega en sons dun violín, cando xordo escoita solo un látexante silencio.
Obra dun verso onde a vida perde forza, e a loita arde nun paraíso, que perdido viaxa sen tempo.
Bágoas do río que en perlas pagaran, os silencios dos non escoitados, perdidos para sempre, despois dunha guerra ainda moito despois, sangra a paisaxe.
Martelo e cicel cavan a alma, pegadas perdidas dunha verdá sen memoria, se o pobo non reclama.
Xeados osós seguen pedindo liberdade.
Ana Mar Fraga Rábade.
por Daniel Irimia Yáñez | Nov 5, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria
Escribí cuando no conocía la vida.
Ahora que entiendo su significado,
ya no tengo que escribir. La vida
no puede escribirse; sólo puede
vivirse.
Oscar Wilde
ils célèbrent une grande fête chez les ennemis
e o corpo asentado no seu ritual
distingue o que toca do que sente
cando percibe o necesario
coñece o vestixio que a distancia interpón
il y a des cerfs dans une ville assiégée
como a auga cando escoa entre as mans
o tempo decorre ata asentar
en leitos máis firmes
aprendemos a canalizar as augas
mais seguimos sendo
nómades
et une ménagerie au milieu des lys
o nervio autómata non sabe claudicar
a beleza o seu papiro, nin rastro do que transcende
ególatra dos sentidos
ou desta volta
preludio
por martinho | Nov 1, 2017 | Autores/as, Literaria, Novas, Xeral
Este venres 3 de novembro, a partir das 20:15 h. na Casa da Cultura de Vilalba, o escritor chantadino Xosé Lois García presentará o seu libro No soño dos ollos. Os textos de dito libro van acompañados coas ilustracións realizadas por María Guerrero.
No acto de presentación participarán, ademais do autor e da ilustradora, Héitor Picallo, que é o prologuista do libro, Matías Rodríguez, escritor e profesor e Agustín Baamonde, como alcalde de Vilalba.
por martinho | Nov 1, 2017 | Autores/as, Literaria, Novas, Xeral
O escritor ferrolán Alberte Momán Noval vén de publicar na editorial Belagua o seu último libro de poemas, que leva o título impactante de Tripas.
Velaquí datos relativos a dito poemario e uns apuntamentos que nos aproximan ao contido do mesmo:
Tripas
Alberte Momán Noval (Ferrol. 1976)
Belagua Ediciones. 2017
www.belaguaediciones.com
Edición bilingüe Gallego/Español
Facer visibles as tripas, todo o que de forma natural permanece agochado, non é fácil, nin sequera conveniente. Transparentar os tecidos que recobren o oculto significa evitar as precaucións inherentes ao instinto de supervivencia, espirse no máis cru inverno dunha periferia universal e fragmentada. Deixar constancia da dor, da mácula coa que o sangue escurece as superficies é, en esencia, morrer para deixar paso ao mito, ao que nunca foi pero que permanece.
Hacer visibles las tripas, todo lo que de forma natural permanece escondido, no es fácil, ni siquiera conveniente. Transparentar los tejidos que recubren lo oculto significa evitar las precauciones inherentes al instinto de supervivencia, desnudarse en el más crudo invierno de una periferia universal y fragmentada. Dejar constancia del dolor, de la mácula con la que la sangre oscurece las superficies es, en esencia, morir para dejar paso al mito, a lo que nunca fue pero que permanece.
*Información facilitada polo propio autor.
