por Pilar Maseda | Nov 28, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral

GUNTINA

Guntina de ollos cansados

mans aterecidas polas xeadas

Guntina pel labrega corazón nobre

fortes entrañas.

Criaches seis fillos como antes

ao carón da estrume e das pallas.

Ulías a aldea recendo de esperanza

no San Martiño a matanza,

no San Xosé festa e xuntanza,

no San Xoán lume e milincrocas,

polo Carmio arume de herba seca.

Guntina de ollos cansados

fuches a nai da terra.

Agora só hai toxos e codesos,

xestas e carqueixas.

A fraga inzada de acebos,

sotos de nombres bidueiras,

carballeiras enchoupadas

anegadas coa folla seca.

Terra, terra e máis terra…

A casa nova, a casa vella

o forno e mais a adega.

Eras avoa a nai da terra

que a pariches co suor

carregando na cabeza

a auga da fonte do Espiño

na sella.

Espigando o millo

agardando a sega

e mallar o trigo na aira,

que gran festa!

Que grandes palleiras

e tantas as fanegas,

do pan sementado e suado.

Unhas eran para pagar traballos,

outras para pagar as rendas,

outras ías moer o avó Xosé

no muíño do Queimado,

para amasar o pan do xantar

na artesa vella.

Eras a nai da miña nai,

da miña terra

Marchaches un día, dende entón,

ela sempre me lembra

a túa ausencia.

por Pilar Maseda | Nov 28, 2017 | Autores/as, Creación, Literaria, Xeral

Nesta nova etapa do camiño
controvertida e serena.
Atormentada pola dor
adormentada en rebeldía
coa curiosidadde esperta
nos sentidos, nos instintos,
na procura de emocións perdidas
inconexa a palabra liberada
no seguinte capítulo omnisciente
da existencia.
Busco in itínere a lúa de Méliès
un lugar sen atmosfera
un agasallo sen medo
una viaxe sen retorno
á cara oculta de Selene.
PILAR MASEDA.