TEMPOS NO CORAZÓN
A Galicia aquela dos meus devanceiros, chea se maxia, de ollos que vixian nos soutos pechados pola vexetacion, cristal das fontes, man que apreixa flores, montes e serras onde o vento da volta, murmurio de contos na orella dun val que respeta.
Campos de pedras lexendarias, ritos no tempo, pregarias a choiva, milenarias muiñeiras.
Amenceres no corazón, lúa baleira, sombra da néboa en manto banco, ollos de Galicia, vento do norte, bicos da auga en bágoas dunha gaita.
Ferida aberta, lirios da montaña, cabelo ao vento, berce e arado, herba no leito, morriña da pedra, camiño retorto peito do mundo.
Historia en cada recuncho, estrelas, terra é silencios, chamada dunha folla, naquel camiño onde vive a máis fermosa lenda.
Ana Mar Fraga Rábade.