“Afortunados os que temos pasado
e os que podemos recordalo en voz alta
os que non temos que pensar en silencio…”
NAO
que ritual iniciático rebela
os dourados estíos da linguaxe
e o significado virxinal da memoria?
é un campo de batalla onde os corpos florecen
magnificando a primeira forma de libertar o ar
alí pasamos a man pola espiga e intuímos o sangue
sen apenas alcanzar a carnalidade dun soño
que afiance o horizonte
alí curtimos a ollada
finxindo co rostro
a camuflaxe do terror
alí somos capaces de traizoarnos tantas veces
coma un se cre imperecedoiro
mais alí tamén xuramos que o medo é unha papoula
tamén somos capaces de erguernos
para atopar o deslinde
onde a hexemonía do corpo se pronuncie
como a luz que precede á brisa